Poirot had het makkelijk
Poirot heeft het maar makkelijk. Jawel, hij is natuurlijk een geweldig goede speurneus en trekt zeer nauwkeurig conclusies op zeer minieme informatie, maar hij heeft het maar makkelijk.
Hij onderzoekt een moord, soms meerdere. Hij heeft te maken met één dader en misschien wel tien mensen, maar dat is nog altijd veel minder dan het aantal mensen in de reële wereld.
Ik probeer de herindeling van Haren te snappen. Daar heb ik te maken met drie, nee, vijf gemeenteraden, die door verkiezingen in 2014 ook nog van personele bezetting wisselen, met één Provinciale Staten en twee Kamers, de Tweede en de Eerste. Daarnaast zijn er evenzovele colleges van B&W, Gedeputeerde Staten en een regering. Daarnaast zijn er ambtenaren en natuurlijk ook nog de burgers van Haren. Er zijn onderzoeksbureaus en meerdere commissies die een rol spelen in dat proces. Al die mensen reageren op elkaar.
En sommige mensen vergeten expres bepaalde zaken. Sommigen hebben bepaalde herinneringen verdrongen en sommigen hebben er zaken bij verzonnen. In Haren is er ook nogal geroddeld. Dus om dan uit te zoeken wat echt gebeurde – dat lukt niet.
En toch doe ik samen met een collega een poging. Leuk werk. Spannend. Vaker dan ik zou willen verrassend, want je hebt net uit verschillende verhalen een geheel gemaakt of hopla, daar komt een nieuwe bron met nieuwe informatie die grote delen onderuit haalt. Het beeld valt in brokken en je weet dat je het op een andere manier aan elkaar moet lijmen, want anders krijg je de puzzel nooit af. Ik had al niet verwacht dat het eenvoudig zou zijn, maar het wordt nog veel ingewikkelder dan ik dacht.
In ieder geval – daar ben ik nu achter. De werkelijkheid die ik probeer te beschrijven is vele malen complexer dan de moorden die Poirot opheldert. Dus ja, Poirot had het maar makkelijk.
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
detective
225
Geef je reactie op deze inzending:
Gaat het een boek worden of een artikel in het Dagblad van het Noorden
of nog iets anders?
Succes!