Er is niets veranderd
Het gaat niet om goed of slecht, schreef ik in 1979 in het Oranje Boek, deel 1, Oranje Boek (mijn vorm van dagboek). Het gaat niet over ja of nee, schreef ik verder, het gaat niet om zwart of wit, het gaat om elk ander.
Dat schreef ik toen en dat vond ik veertig jaar geleden belangrijk. En nu nog steeds. Dat is wel bijzonder. Nu nog steeds wil ik nuanceren. Ik leer eigenlijk niets bij, zou je zeggen, want laatst ontdekte ik dat Juultje en ik van hetzelfde hielden, Juultje mijn vrouw, we hielden van elkaar.
Nu kijk ik naar de rellen in Amerika en de vraag om excuses voor de handel in tot slaaf gemaakten. Nu is het wat laat voor excuses, want iedereen die destijds tot slaaf was gemaakt is dood en iedere dader overigens ook. Het is ook heel verwarrend, want veel tot slaaf gemaakten waren kinderen van blanke vaders die zo gratis vrouwen verkrachtten zonder daar ooit enige straf voor te krijgen. De kinderen van die verkrachtingen werden ook slaaf en hadden een betere prijs dan kinderen van twee Afro-slaven. Want die kinderen waren een beetje blanker – en dus – belachelijk – meer waard.
De verkrachter werd dus eigenlijk in zijn portemonnee beloond. Je was een dief van je portemonnee, zou je tegenwoordig zeggen, als je niet ging verkrachten! Zo erg was het.
Maar dat maakt excuses aan de donkere medelanders wel ingewikkeld. Een deel van die donkere mede-landers, misschien bijna allemaal, stammen deels af van de ergste slaveneigenaars die er waren. En sinds de slavernij is afgeschaft, werd het nog ingewikkelder: sommige blanken hebben ook een beetje Afrikaans bloed. En nog ingewikkelder: de Indiërs en Chinezen die naar Suriname kwamen hielden ook allemaal niet hun zaad binnen eigen kring. De geschiedenis heeft er een zooitje van gemaakt.
Dat maakt dat ik het een beetje moeilijk heb om excuses aan te bieden voor de slavernij. De ouders van vaders kant hebben een lange Drentse lijn van afstamming en daar was nooit slavernij en in dit autarkische deel van Nederland werd nooit één cent verdiend aan slavernij.
En van moeders kant stam ik deels af van Polen, schijnt. Ook al niet een natie vol slaven. Ze werden zelf uitgebuit door Russen, Duitsers en Oostenrijkers, mogelijk, maar dat waren geen slavendrijvers.
Dus ik vind het moeilijk om excuses aan te bieden voor iets wat op zijn minst een deel van mijn voorouders niet gedaan hebben. En het is ook niet uit te sluiten dat er ergens zwart dna in mij zit. Het is niet waarschijnlijk, maar toch mogelijk.
En dat geldt nog veel sterker voor heel veel mensen die wel met slavernij te maken hebben gehad. Ze stammen van slachtoffers én daders af. Ze moeten zichzelf excuses aanbieden.
Daarom ben ik er meer voor om nu om elkaar te geven.
Niet vanwege de kleur. Niet vanwege een politieke stroming. Maar gewoon, omdat we allemaal mensen zijn.
Het gaat niet om Black lives, niet om White lives, maar All lives matter.
En dat vond ik dus in 1979 al.
home.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
black
103
Geef je reactie op deze inzending: