Oud en der Coronadagen zat

Voor stille types was de Corona heftigheid ruim anderhalf jaar een zegen. Tot mijn verbijstering zie ik de terugkeer naar het gewone leven met een zekere angst en beven tegemoet. Want voor de pandemie was ik niet echt een stil type, en aldus in gesprekken redelijk aanwezig, kon ik drukte goed hebben en vond zelfs verjaardagen af en toe een beetje gezellig. Ik bedoel maar. Nu de versoepelingen als de builenpest om zich heen slaan, ben ik blijkbaar neurotisch bezig om de terugkeer naar het min of meer normale leven te verwerken. Eigenlijk ben ik na een dagje in de buitenwereld redelijk aangepakt door alle impulsen. Ik dacht altijd: dat is iets voor zeer introverte types of mensen met een autisme probleem.

Bij mij ligt dat dan toch anders. Alleen al de drukte op de weg lijkt mij verdubbeld en de onderlinge onbeschoftheid daar fors toegenomen. Vergis ik mij, dat bij elke rotonde zwermen E-bikers, gewone fietsers, racefietsers en scooters geheel los gaan om zo snel mogelijk langs auto’s te scheuren, omdat zij voorrang hebben en dat wij dat als autorijders zullen weten ook? Indien ik dit al overleef en beland in stad of dorp om een boodschap te doen, overkomt mij een tornado aan beelden, geklets en getetter, veel, heel veel mensen met en zonder mondkapje, niezende medeburgers, hard snuitende mensen en bijna alleen ‘geen afstand houders’. Allen komen onbedoeld vaak dicht in mijn ‘aura’. Eerder dacht ik nog: gezellig onder de mensen.

Schichtig loop ik rap door drukte heen en bedenk, dat ik een soort Corona lafbek ben geworden. Door de lange periode van betrekkelijke stilte, geen bezoeken, geen getoeter van verjaardagsfeestjes, geen domme drie zoenen gesmak, en minder drukte en gehijg in de winkels, boorde ik blijkbaar uiterst saaie delen van mijn persoonlijkheid aan. Het is erger: bezoeken langer dan een uur vind ik nu doorgaans genoeg. Ik bemerk tot mijn schande, dat gesprekken voeren en onderhouden, hoe belangrijk menselijk contact op zich ook is, behoorlijk veel energie vreet. Nooit had ik daar last van. Ook beroepshalve niet. Conclusie: de Corona ellende heeft mijn positie in het menselijk verkeer omgegooid. Meer de richting van minder drukte en prikkels. Zelf denk ik: een zegen. Mijn thuisfront denkt daar inmiddels totaal anders over. Dat belooft wat voor de nabije toekomst.

Corona versoepeling drukte terrasje normaal ontwennen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 9 stemmen 102