Hokvaste ouderen belemmeren doorstroming woningmarkt

De ouderen weigeren uit hun te grote huizen te verkassen en vormen zo een belemmering voor een gezonde doorstroming op de huizenmarkt. Dat meldden een paar honderd Nederlandse gemeenten zeer recent na een vragenronde van de NOS. De nieuwsmedia schrokken zich een ongeluk. Hadden zij daar beelden van? Van grijze krulletjes boven een gerimpeld hoofd, waarvan de eigenares al babbelend de camera de grote ruimten toont in dat schandalig te grote huis. Ja, ze troffen een dame in Zoetermeer om te filmen en in het journaal pittig te laten praten.

Mijn gedachten vlogen rap naar het niet uitgesproken verhaal. Eerst je rot werken om je kinderen fatsoenlijk het huis uit te krijgen. Vlegeljaren die het gezin soms bijna lam legden in diepe opvoeding crises, vader die in de avonduren zijn boekhouddiploma’s haalde, terwijl ‘moeder de vrouw’ de drie kinderen naar bed bracht, en later deze puberale pestkoppen naar de slaapkamers joeg. Als de muren konden spreken. Ja, dat was een half mensenleven geleden. En nu behoor je plots tot een groep die volgens de gemeenten voor een groot deel het probleem vormt op de woningmarkt.

Afgeschreven worden als niet meer productief, bij stoplichtend minachtend bekeken als je nog durft het gaspedaal een stukje in te drukken bij een groen stoplicht, met bumperklevers dicht achterop als je de maximumsnelheid rijdt op de provinciale weg. Van je e-bikes vallen met diep leed als gevolg en extra drukte in ziekenhuizen en overvolle spreekuren van artsen. Zwaar drukken op de zorgkosten, omdat je meerdere kwaaltjes hebt. Nu ja, heeft het leven zo nog wel zin? Vooral als je beseft, dat je levensruimte ontzegt aan jongere mensen, trouwlustigen, huizenzoekers, statushouders, gescheiden mannen en vrouwen, daklozen en studerenden.

Hoe lang achtereenvolgende kabinetten de vergrijzing en daarvoor passende woningbouw hadden kunnen voorzien? Ik weet het niet precies, maar wel een lange reeks van jaren, waarin niets gedaan is aan idiote huren in de vrije sector, belachelijke wachtlijsten voor de sociale woningbouw, krankzinnig stijgende prijzen voor huizen die dat lang niet altijd echt waard zijn. En alles maar wegkletsen onder het mom van de zalige vrije markt. Zo ontstaat in een welvarend land - overigens niet voor iedereen - een woningramp. Knappe koppen genoeg, rapporten genoeg, politici genoeg.

Geen nood, schrijf de huidige huizenramp maar grotendeels toe aan hokvaste senioren. Dat is simpeler.

woningramp politiek vergrijzing schuldgevoel vooruitzien volkshuisvesting

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 308