Chantal

Natuurlijk gaan onze harten en portemonnees open. Opener in ieder geval dan toen de Syrische vluchtelingenstroom ons dreigde te overspoelen. Maar ja, wat wil je, dat waren mensen uit een eng heet land met hoofddoeken en baarden, met ISIS en Assad en je weet maar nooit wat je binnenlaat.
Onze menslievendheid is ook groter dan toen aangespoelde kinderen uit kamp Moria via een wanhopige Tineke Ceelen een beroep op onze gastvrijheid deden. Ja misschien, mits en wellicht en op voorwaarden zusenzo. Als buurlanden tenminste ook, want we waren gekke Henkie niet. En alleen als we een paar honderd andere stakkers dan niet hoefden.

Maar nu kraait Bruls, op z’n parmantigst aanwezig bij Buitenhof, dat we er wel vijftigduizend een veilig onderdak kunnen bieden. Sporthallen, gemeentehuizen, scholen, overal zijn de veldbedden al opgemaakt, chocolaatje op het kussen en de jus d’orange voor bij het croissantje bij wijze van spreken al geperst.
Begrijpelijk, want we hebben het hier over semi-westerlingen die ook Tik-Tokken en influencen.
Mensen zoals u en ik die ook een eigen Chantal Janzen hebben.
Bovendien komt de oorlog dag na dag met al zijn verschrikkingen de huiskamer binnen denderen en staat de Rus straks wellicht ook bij ons op de stoep. De emotieloze buikspreekpop (Tip: kijk Buitenhof terug) die zich ambassadeur van dat land noemt zie ik zo alle studio’s sluiten en het journaal van ons ‘nepnieuws’ ontdoen. Thierry, fan van ‘prachtvent P.’ mag het in duo met Karskens presenteren. Een andere tijd breekt aan, veel wat vanzelfsprekend en zo’n beetje ons geboorterecht was, gaat veranderen en niet ten goede. 70 jaar in relatieve vrede geleefd en nu moeten we ons soepele en wat naïeve pacifisme inruilen voor een geharnaste verdediging.

Dit is nu ook onze oorlog en dus gaan we ze in huis verwelkomen, al die vrouwen uit dat enorme dappere land met hun oude moeders en koude kinderen. Overal gaan deuren open en is er ruimte en warmte te over.
Zo hoort het, maar niemand weet voor hoelang en of het hierbij blijft.

Mogen we ook op Trawant rekenen?. Eh… Njee, helaas. Ik kan er al niet tegen als enorme werkmeneren in van die dikke broeken met overal zakken waar gereedschap uit bungelt vragen of ze ‘even van het toilet gebruik kunnen maken’.
Met de wc-eend in de aanslag piep ik: ‘Ga uw gang’, en hoop ik op een kleine boodschap, niet te lang en niet over de rand.
Of men weet waar aan begonnen wordt? Ik heb er een hard hoofd in. Ze verdienen een langdurige, veilige plek met privacy en onderling contact en je kan ze niet terugbrengen als het tegenvalt. Maar ik ben blij dat anderen minder benepen zijn en zich daar voorlopig niks van aantrekken.

Vluchtelingen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 5 stemmen 156