Femke
De huisarts had gezegd dat er iets mis was met het zaad van mijn man, ze zwommen niet hard genoeg of zoiets. Voor deze mededeling hadden we al een goede seksbeleving, daarna gingen we tegen de klippen op van bil. Wij gedroegen ons als konijnen, het kon toch geen kwaad. Stiekem hoopte ik dat er een Olympisch zaadkanon tussen zou zitten, de vijftig meter vrij in minder dan 20 seconden.
En toen werd ik zwanger, zomaar, teruggerekend moet het op een woensdagochtend op de keukentafel gebeurd zijn. Het stelde eigenlijk niet zo veel voor, een snelle wip voor het ontbijt. Maar zij groeide, ik bloeide op en steeds trotser liep ik met mijn buik vooruit, hier zwemt een kind in haar moeder. Daarna begon de pijn.
Ik heb haar gezien, niet levensvatbaar hing zij aan een streng. Ik heb haar toch nog Femke genoemd. De pijn is gebleven.
Geplaatst in de categorie: geboorte