Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Kleurendoof

Als kind vroeg ik mij al af, kiezen tussen doof zijn of niet kunnen zien, wat zou ik willen?
In die tijd kende ik een jongeman die rond reed op zijn fiets, een rood-wit bordje bevestigd op zijn bagagedrager met de letters SH. Op mijn vraag of hij kleuren zag kreeg ik een gestameld, onsamenhangend, antwoord, hij stiet klanken uit die in mijn oren de verdeeldheid van dit ondermaanse, van god los, helder maakte.

Ik verstond hem niet, maar ik begreep hem wel. Oneerlijk, deze wereld is zo ongelooflijk oneerlijk. Niemand bekent kleur, het is ongehoord.

De zee kabbelt het strand, komt soms aan land met schuimende kop, een bootje kiest het zilte sop en klieft door de branding. De zon donkert rood, het grijst in de lucht en vele nuances blauw omkaderen de komende nacht. De schreeuw van de zilvermeeuw, gedempt door de duinen, is landinwaarts nauwelijks meer te horen. Maar daar rijdt een jongen, met SH op zijn fiets. Hij voelt zoiets aan.

Schrijver: Fred, 8 maart 2010


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

1.5 met 2 stemmen 233



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jacob
Datum:
8 maart 2010
Email:
qxrpdhotmail.com
Een wrange waarheid, Fred: het leven is verdomd oneerlijk. Impliceert de laatste zin voor jou extra wrangheid of verzachting? Is dat je ernst of is het ironie? (Het zou voor mij het laatste zijn.)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)