Thuis

Ik schrijf deze hartenkreet zonder leestekens, wat er gezegd wordt is gezegd. Niet meer, niet minder.

Zorg, ik moet naar een lange laan in Den Haag, neen, niet die Van Meerdervoort, we hebben er meer van die hier. Voor de eerste keer bel ik aan, vijf hoog vraagt een oude vrouw zich af wie daar is. Blijkbaar vertrouwt zij mij, een portiekdeur zwaait open, ik ga naar binnen en stap in de lift. Plichtplegingen, wie ik ben, kloppen vegen en zuigen en de plee reinigen, heeft u nog iets speciaals in gedachten. En dan vraag ik hoe het met haar gaat. Ach, eigenlijk zit ik hier te wachten op de dood. Dan ga je aan het werk, met het idee dat het er niet toe doet. Maar toen vroeg ik haar, in een opwelling, kunt u daar misschien vierenhalf jaar over doen, want dan heb ik mijn AOW. Een glimlach als ultiem antwoord.

Sindsdien kom ik bij haar thuis.

thuis glimlach dood glimlach dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 402