Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Friemels.

Niets is minder dan jouw afwezigheid, die het leven achterlaat in kilte. De leegte die jij in mijn hart hebt geschapen is groter dan de leegheid van het universum. Dieper dan de diepste afgrond en natter dan de grootste treurwilg. De oneindigheid bereikt zijn grenzen en de cyclische gebeurtenissen naderen hun einde op weg naar een nieuw begin. Mijn hart luistert naar herinneringen in de smeltende warmte van jouw eeuwig zingende liefde. Jouw liefdesvuur verteert de materie en schenkt mij de nog onvervulde wensen, de hartstochtelijke emoties en de gepassioneerde ziele koorts uit een nog niet ervaren dimensie. Ik proef de smaak van zure zotheid, van klamme lust en van speelse friemels, die dartelen over mijn imaginaire lichaam. Friemels die jouw lange haren nabootsen en als vingers op de piano toetsen mijn snaren raken. Ik hoor jouw cello muziek spelen eerst zachtjes en daarna steeds luider. Ik luister vol overgave en zoek tussen de klanken naar jouw stemgeluid. Een klein kuchje misschien of een zacht zuchtje. De tonen drijven weer weg en de stilte keert terug in de kilte van de eenzaamheid.

De werkelijkheid bewaart de schaduw van jouw aanwezigheid en vult het leven met andere friemels die het bestaan verlichten. De vluchtigheid van zo’n moment vliegt als een eendagsvlinder aan ons voorbij. Dartelend in de mooie kleuren van het licht. Eindig in onzekerheid. Liefdevol in onze eeuwige aanwezigheid, maar verdrietig in onze aardse beleving. Vergeten om te leven, verdronken in de pijn. Ik wacht op een nieuwe sleutel die mijn bedroefde ogen ontsluit.


Zie ook: http://www.spirituelefilosofie.blogspot.com

Schrijver: J.J.v.Verre, 18 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.2 met 26 stemmen 1.072



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)