Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Wat bezielt Poetin?

Dat Vladimir Poetin lid is van de Russisch-orthodoxe kerk zegt wellicht iets over zijn ziel, namelijk dat hij ouderwets en streng is.
Zijn anti-homowet komt overeen met het standpunt van deze orthodoxe geestelijken, die homoseksualiteit als een ziekte zien, die indruist tegen Gods goede gewoonten. Dit zijn bevooroordelende, zwart-wit-denkende, ik ben okay-jij bent niet okay denkende, bekrompen, het eigen gelijk afdwingende, persoonlijke disharmonie op onschuldigen afreagerende, hun opgespaarde krenkingen via een hyperbolische compensatie afreagerende, met hun grote vermogen tot bedotting en vermomming.

De kleine man Poetin wil in zijn grootheidswaan grote dingen doen voor zijn land, denkt hij, want de gemiddelde Rus heeft niets aan zijn macho-achtige landjepik en bovendien is zijn buitensporige nationalisme een kwalijk gevolg van zijn onbehandelde geestesziekte en zijn verbittering na zijn scheiding. Wodka in overvloed, maar een man op eenzame hoogte en dan zonder voedende liefde, is als een regelrechte doodsteek. Zielepiet Poetin projecteert zijn zielspijn naar de buitenwereld en in zijn geval naar de in zijn optiek anti-Russische landen. Hij lost zo zijn zielsleed niet op en hij trekt duizenden mee in zijn ellende. Zijn oorlogszuchtige paranoia stamt uit zijn ongelukkige, beschadigde kindertijd, wat hij nooit adequaat opgelost heeft. Omdat er zoveel mensenlevens gemoeid zijn met zijn beslissingen, in zijn criminele positie, zou je willen, dat Rambo hem weet te ontvoeren en hem naar één van de beste diepte-psychiaters brengt!...

Poetin herhaalt het drama uit zijn jeugd en dan in het groot. Hij zorgt ervoor dat hij door het vrije Westen en Amerika gehaat wordt. Hij creëert kritische ouders om hem heen, terwijl het vrije kind in hemzelf nooit tot ontwikkeling is gekomen. Hij zou dolgraag ook als een vrij kind willen leven, maar dat lukt hem niet en dus wijst hij wel vrije kinderen af, omdat die hem teveel met zijn oerpijn confronteren. In wezen voert hij oorlog tegen zichzelf, tegen de kritische ouderboodschappen, die hem meer en meer zijn gaan teisteren, omdat hij de confrontatie met zijn eigen oud zeer nooit is aangegaan.

Poetin wil een sterke kerel zijn, de beste president, die Rusland ooit heeft voortgebracht, hij wil op handen gedragen worden en volop applaus ontvangen. Ik zie hem daar nog zitten tussen twee hoge pieten van zijn leger, als een kind zo blij met zijn positie en speeltjes, alsof de grote pappa's ineens heel veel aandacht voor hem hadden, maar hij bedriegt ook zichzelf keer op keer, want die surrogaatpappa's zijn net zo bikkelhard als hij en bovendien zijn ze jarenlang getraind om andere mensen te doden. 'Militair' is een chic woord voor 'afgerichte moordenaar'. Niets heroïsch aan! Hij stond voor paal in Sotsji. En maar doen alsof en maar feesten met een fake-smile. Vlug hier naartoe, vlug daar naartoe, maar achter de coulissen was hij al bezig met zijn plan om Oekraïne te annexeren. Groot-Rusland zal versteld staan van zijn strategische genialiteit! Als een echte Rus weet hij zijn militaire tactieken geheim te houden, denkt hij in al zijn wereldvreemde kleingeestigheid.

Tja, dat neergeschoten passagiersvliegtuig gooide natuurlijk roet in het eten, dat was niet voorzien. 'Wat een stomme idioten, die separatisten!', vloekte hij na zijn zesde glas wodka, 'maar mij krijgen ze niet klein!'. Schreeuwde de kleine man. 'Ik laat mij niet kisten door die verdomde Europeanen en dat gespuis in Amerika met hun doorgeschoten nepdemocratie!', vervolgde hij, 'ik ga er voor zorgen, dat die fascisten in Kiev uit mijn buurt gaan!, ze zijn dat grondgebied niet waardig, het is mijn land en ik wil dat land terug!'.
Hij kijkt in de spiegel op het toilet in het Kremlin en hij ziet twee droevige oogjes, nauwe spleetjes, verkrompen van de pijn. Even herinnert hij zich hetzelfde gevoel als kind, maar ineens herneemt hij zichzelf, slaat nog een wodka achterover en kijkt met ijskoude, stalen blik naar zichzelf. Hij spreekt zichzelf toe: 'Ik ben president Vladimir Poetin, oppermachtig en voor niemand bang, mijn wil is wet en ik wil Oekraïne erbij!'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 1 augustus 2014


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.4 met 8 stemmen 219



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
decock johan
Datum:
26 februari 2022
De waarheid

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)