Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Nu kan het nog.

Soms denk ik weleens, hoe lang heb ik nog te leven.
Klinkt misschien stom, maar mijn zus is op 56-jarige leeftijd overleden en mijn broer op 57-jarige leeftijd.
Ik ben inmiddels 55 en ik heb qua uitvaart alles geregeld.
Wat ik nu nog kan opschrijven is gewoon belangrijk voor mij.

Wat ik de laatste tijd heb meegemaakt is wel bijzonder. Ik dacht dat wonderen de wereld uit zouden zijn, maar dat was niet zo. Mijn jongste dochter heeft weer toenadering gezocht, waar ik totaal niet meer op gerekend had. En mijn middelste dochter heeft mij een brief geschreven, dat ze niet meer boos op mij was.
Het overdonderde me totaal en ik had ooit een uitspraak geuit van: "Eerst mijn dochters zien en dan sterven!".
Dat was nog in de tijd dat mijn jongste broer nog leefde, een uiting van cynisme, zoiets van 'eerst Napels zien en dan sterven'. Tja.

Wat ik ermee zou willen zeggen is - voor mijzelf - haal uit het leven wat je nog kunt doen!
Maar dan wel eerst naar jezelf kijken, van jezelf leren houden, want anders kun je niet van een ander houden.
Soms nederig zijn ten aanzien van een ander, hoe moeilijk het ook is. Het kan nu nog.
Ik stuur veel muziek in, in deze site en dat is niet voor niets. Het is een passie geworden, zowel voor mijzelf, maar ook voor mijn kinderen en kleinkinderen. Het is een uiting van hoe ik in mekaar zit. Niet anders.
Weet je, ik kan soms niet anders dan me uiten in die vorm.
Ik ben soms zó moe van het mezelf verdedigen, van wat ik verkeerd heb gedaan of van dingen 'waarin ik gezondigd heb', het is verleden tijd!
Ik heb met moeite mensen kunnen vergeven, maar als christen kon ik niet anders, al huilend en met gebalde vuisten naar God toe!
Ik ben christen en daar schaam ik me niet voor, ook al komt er protest van menigeen.
En ik ben trots op bepaalde dingen die ik op mijn leeftijd nog heb kunnen volbrengen, zoals vrijwilligerswerk en filmpjes maken, waar veel tijd in zit.
Trouwens, ik heb net nog eentje gemaakt, maar ik zet het nu niet meer op deze site.
Het is even genoeg voor mij.

Ik heb nog kunnen volbrengen om een artikel in het blad 'Hoop' te kunnen zetten, van Hour of Power, waarin me mij vroeg of ik ooit een kruispunt had meegemaakt in mijn leven, nou, vele kruispunten. Ik heb erover nagedacht en ik kon er eentje uitlichten. Dat heb ik ingestuurd en het wordt geplaatst.

Binnenkort zie ik mijn oudste en mijn jongste dochter weer en ik heb er zin in, uiteraard! Plus mijn 3 kleinkinderen, ongelooflijk, tjonge..!
Ik maak er een MEGA-dag van en zal er volop van genieten, zeker weten!
Als iemand denkt dat ik zelfmedelijden heb, of zo, nee, integendeel.
Ik heb alleen maar een traumatisch leven achter de rug en heb daar mee leren leven. Hoe? Door zelftherapie, ja ja, door mezelf aan te pakken en mezelf een schop onder de kont te geven!

Alles op te schrijven, brieven aan bepaalde personen, en ze daarna weer te verscheuren, keer op keer.
Nou? Misschien een goede raad?

Kijk, ik ben geen betweter, of iemand die anderen advies wil geven, maar ik wil dit gewoon delen, hoe krom het misschien ook in elkaar zit.
Ik wil gewoon eerlijk zijn. Omdat het nu nog kan.
Eerlijk gezegd ben ik mezelf de laatste tijd tegengekomen en kon daar niet zo goed mee overweg.
Vooral 's avonds voor het slapen gaan kreeg ik de kriebels. Zoiets van, sorry hoor, word ik de volgende ochtend nog wel wakker? Soms gaat het bij mij een beetje moeizaam...

Het kost mij dan ook moeite om dit op te schrijven. Maar eerlijkheid duurt het langst.

Schrijver: Alida Booij, 2 november 2014


Geplaatst in de categorie: emoties

2.8 met 4 stemmen 137



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)