Ashani

De oude man strekte zijn armen uit en prevelde zijn gebed richting de zon. Het stof waaide door mijn haren terwijl ik hem bewonderend bekeek. Ook ik bad en prevelde. De woestijn in de verte vervormde door de hitte. Ashani greep mij gebiologeerd om mijn middel en zuchtte hard. Ze was vervuld van emotie net zoals ik. De oude man stak zijn hand in de lucht waarna wij de eerste regendruppels voelden. Hij schreeuwde het uit en raakte in onmacht. Hij was oud en had niet meer zoveel kracht. Zijn kracht was een geheim dat maar bij enkelen bekend was. Hij was een van de laatsten.

Ashani en ik wandelden door het woud toen de grizzly beer gromde. Ik stond stijf van angst. Ashani was zelfverzekerd en beval mij op mijn knieën te zakken en mijn hoofd op de grond te leggen. Toen ik haar vroeg waarom zij dat niet deed antwoordde ze mij dat de beer haar al kende. Omdat ik mijn onderdanigheid aan hem kenbaar had gemaakt zou hij mij vanaf nu met rust laten fluisterde zij in mijn oor.

“Kijk steeds in je eigen hart en keer altijd terug naar jezelf. Je bent begonnen met niets. Wanneer je ooit veel hebt denk dan terug aan die tijd toen je niets had. En ben dan weer die persoon, Dat is pas rijkdom. Je wezen en ziel nooit verloochenen. Ieder mens veranderd. Maar zijn ziel blijft hetzelfde. Helaas herontdekken de meeste mensen hun ware aard pas wanneer ze op hun sterfbed liggen. De meest gelukkige mensen verloochenen hun ware aard en hun ziel nooit. Ook al kost het wat. Wees nooit te trots om zwak te zijn. Alleen dat zal je kracht geven. Het mag je nooit interesseren wat anderen zeggen. Volg je eigen weg. En geluk zal op je pad komen.”

Mijn Ashani. Dat wonderlijke wezen wat mij zoveel geleerd heeft en mij de opdracht heeft gegeven mijn meisje te onderrichten in haar gaven. En dat lukt wonderwel omdat zij wil leren en een diep respect voor Ashani heeft.

Bedankt, mijn liefste Ashani.

herinneringen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 166