Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ontnuchterende reprimande

Plots staat hij naast me terwijl ik, in gepeins verzonken, op de bank zit. Natuurlijk herken ik hem meteen, ondanks dat ik deze fictieve en vroeger als alter ego fungerende persoon nog nooit heb gezien.
Freek, mijn eigen creatie, die vanaf het beginjaar 2005 in mijn eerste inzendingen een functie had omdat ik toen nog niet voor de ik-vorm had gekozen. “We moeten eens praten”, zegt hij met enige nadruk, “en deze keer geen ‘ge-ja-maar’ of ander slap gelul!”
Ik kijk hem verstoord en gekwetst aan. Meestal ben ik niet gewend zo direct en onverbloemd te worden bekritiseerd en zeker niet door iemand, die blij mag zijn dat ik hem ooit heb bedacht en die nu blijkbaar met een satanisch genoegen mijn gepeins komt verstoren.

“Luister goed naar me, onderbreek me niet één keer . . . afgesproken. Begin april hoop je tachtig jaar oud te worden en je zit al maanden met het gevoel, dat je het als een deprimerende gebeurtenis ervaart. Waarom eigenlijk? Doorgaans heb ik je altijd horen beweren, dat je best wel de negentig jaar of ietsje meer zou willen halen. Toen je veertig jaar oud werd, had je een vergelijkbaar gevoel: je vond je niet jong meer en ook nog niet oud; een grijze muis uit de middenmoot dus. Lariekoek en geen identiteitscrisis waaronder men het wel eens pleegt in te schalen. En nu begint dat gezeur weer opnieuw. Je voelt je binnenkort geen zeventig plus meer maar vanaf jouw verjaardag behorend tot de ‘bejaarden’. Kom op, zeg!”

“Heb je er wel eens bij stil gestaan, dat je, in de mannelijke lijn van jouw familietak, zover bekend tot nu toe al een hogere leeftijd hebt bereikt dan wie van hen dan ook? Voel je het niet als een voorrecht, dat je, ondanks gebreken, verder gezond bent en normaal functioneert? Heb je niet het geluk dat jouw echtgenote met jou samen alles kan delen dat niet vanzelfsprekend voor een ieder is voorbestemd? Kinderen, klein- en achterkleinkinderen omringen jullie als een warme deken. Hoeveel mensen is dat niet gegund? Hoeveel kinderwensen blijven voor velen onvervuld? Hoeveel miskramen of dood geboren kinderen maken het leven van vele medemensen tot een lijdensweg? Hoeveel mensen overlijden vroegtijdig door voedselgebrek, rampen en epidemieën?”

“Laten we dus hierbij afspreken, dat je onmiddellijk stopt met dat nutteloze gevoel van zelfmedelijden. Geniet van alles wat op jouw weg komt, wees een zonnetje voor jouw partner en voor mensen die om jou geven. Carpe diem! Zo, pffft, dat moest ik even kwijt; nu mag jij en ik luister . . . Je bent het blijkbaar met me eens? Mooi zo, dan nu ook verder geen fratsen meer. Geniet van het bereiken van die leeftijd en ook van de tijd die jou daarna misschien nog is gegund. Ik verdwijn, dag m’n beste, doeiii.”

Een tikkeltje beduusd en verward constateer ik dat de lijn met mijn gedachtekronkels van mijn overpeinzingen plotseling is verbroken. De vraag van mijn vrouw, of ze al koffie kan zetten dringt vaag tot mij door. “Ik kijk even in de brievenbus” is mijn antwoord. Met een verbluft en onzeker kijkend gezicht draait zij zich hoofdschuddend om. Even later pruttelt het koffiezetapparaat.

Schrijver: Günter Schulz, 3 maart 2015


Geplaatst in de categorie: verjaardag

4.7 met 3 stemmen 506



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Fred
Datum:
4 maart 2015
Geweldig stukkie, Zelfreflectie ten top, Freek levert jou een streek. Doe moeders de groeten...
Naam:
Ton Hettema
Datum:
3 maart 2015
De TIJD hangt als een zwaard van Damocles
Dat, naar wij vrezen, ons eenmaal zal vellen
Boven ons hoofd. 't Zegt: 'mens pas op je tellen'
Gelukkig zijn wij geesten in een fles

Het zwaard van Damocles is nooit gevallen
Laat angst je levenslust geen tel vergallen

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)