Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Pijn en Ongeloof

Wat een gemeen iets is pijn, vooral als er niets meer aan te doen is.
Pijn van de vroege morgen tot in de late avond. Zo bewegelijk als wat, was ik. Nu zijn dat alleen mijn armen nog maar.

Pijn, een hele doos met pillen en nog steeds wint de pijn. Bij artsen kom ik niet meer: "ik kan U niet helpen, mevrouw".
Dat hoor ik keer op keer.

Pijn, binnen vier jaar is het zo versterkt, dat ik bijna niets meer kan doen. Alleen wonend in een koud hoekhuis, waar het nooit echt warm is.
Men wordt ziek van het huis alleen al, en dan praten wij continu over de zorg. Mag ik vragen welke zorg: in de ochtend twintig minuten en in de avond niets...

De gemeente pakt het over, Terneuzen wil met zijn zwaar gereformeerde geloof alles gelijk schakelen. Ik kan nergens meer terecht.
Vroeger ging er nog wel eens iemand mee voor boodschappen, nu niet meer.
Zelf kan ik het niet meer. Mijn familie komt uit Gouda en omstreken, zij kunnen mij niet helpen.

Koken gaat niet meer zo makkelijk als je niet meer kan staan. Tafeltje dekje laat het ook behoorlijk afweten. Kant en klare maaltijden, van het diepvries-boertje.

Eerlijk gezegd: ik kan het niet meer aan. En als je dan zo vriendelijk bent en vraagt of het mogelijk is om naar het levenseinde kliniek te gaan, dan wordt er een heel toneelspel opgevoerd en er wordt niets voor mij gedaan.

Nu komt Pasen er aan en ben ik weer geheel alleen. Zelfs dat begint te wennen. Alleen de pijn, die kan ik niet meer aan.
Toch wil ik een ieder een gezellig Pasen wensen.

Deze tijd is een moeilijke tijd. Maar toch ben ik trots dat er in Afrika mama's zijn,die hulp nodig hebben. Daar betaal ik graag vijf euro aan. Daar weet je nog waar het omdraait, en dat daar ook een gelukkig Pasen mag zijn.

Schrijver: E van Dam, 3 april 2015


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.8 met 8 stemmen 221



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Eva van Dam
Datum:
11 april 2015
Bedankt, voor je reactie. Als ik eerlijk mag zijn, je komt niet eens zo dicht in de buurt, dat je iets kan vragen. Mijn gewoonte om negens om heen te draaien. Dat geeft juist het probleem. Je kan nog geen goede dag zeggen. Maar ik ben blij dat er nog mensen zijn, die wel willen helpen. Lieve An, mag ik je daar voor bedanken. Het maakt deze sombere dag toch een stukje lichter.
Naam:
An Terlouw
Datum:
10 april 2015
Lieve Evertje, zo noem ik je maar eventjes, wat een ellende zeg, is er nou niemand in de buurt die iets voor je betekenen kan? Me er iets bij voorstellen kan ik niet. Maar als je in de buurt zou wonen, zou ik je op zijn minst helpen, LEER VRAGEN, daar is niks mis mee en ik wens je sterkte.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)