Het huis van arme dagen
Ik kom er nog weleens langs, ouderlijk liggen de fundamenten in broze botten op het kerkhof. Kinderlijk lijkt nu mijn jeugd, vol van beloften werd mijn toekomst gelogenstraft.
De straat van knikkeren en bedeltjes, busje schrap en wie het snelst kon fietsen. Dan werd je binnen geroepen, we gaan eten, eigenheimers met andijvie, zo droog.
Daarna mochten we nog buiten spelen, niet verder dan het licht van de lantarenpaal.
Geplaatst in de categorie: humor