Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

4 en 5 Mei.

In tegenstelling tot veel anderen, blijf ik het een heilig moeten vinden, de mensen te herdenken die hun leven gaven voor de vrijheid van ons kleine landje, dat piepkleine landje wat tegenwoordig steeds meer bewoners gaat tellen! Ik weet nog dat het getal elf miljoen inwoners in ons land zo ontzettend veel gevonden werd.

Dat was het ook, elf miljoen en gezinnen met kinderaantallen van acht, negen of tien stuks, sterker nog mijn oma ( en opa natuurlijk ) hadden er vijftien! Dat waren nog eens monden die gevoed moesten worden!

Maar toen was dat aantal inwoners van ons land niet eens elf miljoen, nee hoor want gedurende de oorlog zijn er tenslotte heel wat gesneuveld! Echter, als ik een sprong in de tijd maak, zonder tijdmachine, dan ineens zitten we hier in dit kleine landje tussen zeventien en achtien miljoen inwoners!

Ik zal niet zeggen dat dit komt doordat er net als opa en oma veel kinderen geboren zijn, want de meeste gezinnen, houden het bij twee, of hooguit drie kinderen, een acceptabel aantal, denk ik dan!

Dus zijn de miljoenen die erbij kwamen nou mensen die hierheen gekomen zijn, vanuit een ander land? Ik keek van de week naar de tv, gedurende de dodenherdenking, hoorde die dwaas een schreeuw geven, iedereen was op zijn hoede, wat ik heel goed begrijp! Maar de doden die werden herdacht, zouden die ooit hebben gehoord van een asielzoekerscentrum?

Nee toch!? Die hoorden toch, los van bommen, granaten en inslagen alleen maar dat lugubere woord: concentratiekamp? Een kamp waar men niet kon ontvluchten en wanneer die poging toch werd ondernomen, werd je op de vlucht neergeknald!

Dat is met een AZC wel even iets anders, daar worden de inwoners goed verzorgd, maar hebben daar nog steeds niet door dat: te gast zijn en uitgeprocedeerd, wil zeggen dat je de normen en waarden van het land dient te respecteren! Dat gebeurd vaak, heel vaak niet!

En daar heb ik moeite mee, want: in tegenstelling tot het herdenken van 4 Mei en het vieren van 5 Mei, denk ik stiekem bij mezelf: stel nou dat ik zou emigreren, naar een land waar die inwoners van die centra’s zitten, zou ik dan ook met zoveel egards behandeld worden? Zou ik daar ook zakgeld ontvangen, zou ik daar een slaap-en woon plaats hebben, zou daar een AZC zitten? Maar meer nog bekruipt me het gevoel van: hier in ons kleine landje waar een kwart eeuw ( of iets langer)geleden, rond de elf miljoen inwoners waren, in datzelfde landje, wat dus echt niet groter geworden is, zijn gewoon zeker vijf miljoen mensen meer!

En daar heb ik wel moeite mee, want de ruimte wordt allengs beperkter, het hoe en waarom buiten beschouwing gelaten!

Schrijver: An Terlouw, 6 mei 2018


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

3.0 met 1 stemmen 381



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
9 juni 2019
Het kaf moet te-allen-tijde van het koren worden gescheiden...! Streng doch rechtvaardig dus. Economische vluchtelingen moeten in hun land van herkomst de handen uit de mouwen steken. Voor zowel politieke- als oorlogsvluchtelingen hoort Nederland volgens regels van fatsoen wat mij betreft een (tijdelijk) opvangland te zijn, hoewel onze ruimte inmiddels (te) beperkt is. Het is allang een politieke kwestie die bij tijd en wijle veel stof doet opwaaien. Hiervan zal zeer waarschijnlijk nog wel enige tijd sprake zijn, zeker zolang er gegronde redenen voor mensen zijn om huis en haard te verlaten. Dit doe je beslist niet zomaar en zeker niet voor de lol...!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)