Het laatste appel (?)
Vandaag heb ik de azalea voor je besteld. Aarzelend nog zal zij haar zachtroze pracht ontvouwen maar ze zal je niet kunnen troosten en ook ik kan je niet troosten....
Gedurende zestien lange jaren sleepte je week aan week, zondag aan zondag je verminkte lichaam naast me voort en aanschouwden we samen die landschappen; nu wordt opnieuw appel voor je geblazen; het finale appel?
De sieraden van je vrouwzijn moest jij verliezen, al zo lang geleden en niemand, ook jijzelf niet, kon jouw lichaam nog koesteren of liefhebben.....
De vraag is of het je nog soelaas bood om het nietige, onschuldige, armzalige plantje te plaatsen op het graf van je lang-overleden oom en tante aan de oude Lovensestraat.....
Geplaatst in de categorie: ziekte