Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ontwikkeling

Foto’s van vroeger kunnen soms ontnuchterend zijn. Zo heb ik een kiekje van een feestje van 30 jaar geleden. Ik herinner me dat feestje nog goed; het liep een beetje uit de hand en de foto laat dat zien. Ik weet nog dat ik erg om die foto moest lachen, zowel tijdens het maken ervan als achteraf. Maar nu, zoveel jaren later, vind ik die foto eigenlijk maar niks. Ik schaam me voor de banale oppervlakkigheid die eruit spreekt.

Het omgekeerde gebeurt ook. Zo zag ik een foto van een schoolreisje uit mijn middelbareschooltijd. Ik wilde er destijds niet op en ook bij het terugzien vond ik dat ik er vreselijk uitzag. Nu, een half mensenleven later, vervult die foto mij met liefdevolle welwillendheid voor dat onzekere schaapje.

Hoe komt dat? Wat is er veranderd dat de beoordeling nu zo anders uitvalt vergeleken met toen? De foto’s zijn hetzelfde gebleven en het gaat over dezelfde persoon op alle drie de momenten. Maar ik ben sindsdien natuurlijk wel wat ouder geworden, en hopelijk iets wijzer. Met andere woorden, mijn huidig perspectief is veranderd ten opzichte van de momenten dat de foto’s werden genomen.

Wat bij de eerste foto destijds hilarisch leek, komt mij nu lichtzinnig voor. En de schroom die ik indertijd bij de tweede foto voelde, heeft plaats gemaakt voor een zekere sympathie. Blijkbaar gaf de toenmalige context aanleiding tot een bepaalde inschatting. De context waar ik in zat was bepalend.

Dat geeft te denken voor wat betreft de standpunten die ik nu inneem en hoogstwaarschijnlijk nog zal gaan innemen. Contexten veranderen immers door de tijd. Dus ja, wat is een standpunt dan eigenlijk nog helemaal? Op zijn best is het een momentopname van een vluchtige gemoedstoestand.

En toch moet ik het doen met die momentopname: met mijn huidige context, mijn huidige gemoedstoestand en mijn huidige inschatting. Want die combinatie vormt de basis voor de volgende stap op mijn levenspad.

Als gevolg van deze overwegingen kan ik niet anders dan tot de slotsom komen dat, ook al is het soms nuttig om een bepaalde mening te hebben, het goed is om te beseffen dat die kennelijk niet in steen is gebeiteld. Je kunt eigenlijk maar beter hopen dat een mens regelmatig van mening verandert. Een teken van ontwikkeling.

Schrijver: Hanneke van Almelo, 12 december 2018


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 1 stemmen 250



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)