Een vat vol medicijnen of een wandelende chemische fabriek......
De apotheker houdt zich schuil in een hokje achter de zaak dat bereikbaar is via een klepdeurtje en brengt daar zijn dagen door terwijl enkele jongedames de hele dag ijverig, deskundig en accuraat de klanten bedienen.
Mijn opmerkingen doen de apotheker flauwtjes en geamuseerd glimlachen. Als senior en man van de wereld die al zoveel heeft meegemaakt, kan hij nauwelijks onder de indruk zijn van mijn niettemin toch wel overdadig medicijngebruik maar hij weet me nog gerust te stellen. "Het sein staat nog niet op rood" verklaart hij.
De fragiele aanzetten van nieuwe groene blaadjes aan de bomen aan mijn venster en de amoreus nestelende vogels brengen voor mij de hoop op een nieuwe lente, op een nieuwe zomer tot leven. Want vrees gaat altijd gepaard met hoop, hoop met vrees. Ik wentel mij om en om in het zachte, warme bed en een kaleidoscoop van schimmige en verwarde beelden treedt voor mijn geestesoog. "As tears subside, I find it all so amusing" (Frank Sinatra)
Geplaatst in de categorie: ziekte
ziekte
53
Geef je reactie op deze inzending: