In het bos ligt op de grond een nestje met eieren erin en ernaast. De eieren zijn nogal groot. De dieren hebben er al eens langsgelopen, maar weten niet van wie die eieren zijn.
‘Ze zijn niet van mij,’ zegt de koolmees, die boven in een boom alles gadeslaat, ‘daar zijn ze veel te groot voor.’
‘Het lijken wel eieren van een kip,’ zegt de vos, ‘Toen ik op een boerderij in het kippenhok keek, zag ik ook zulke grote eieren.’
‘Nou, daar was je vast niet zomaar. Zeker weer een kip…

Met deze woorden beginnen bijna alle sprookjes en sommige verhalen. Afgelopen week moest ik onmiddellijk, naar aanleiding van een pijn veroorzakend incident, aan deze openingszin denken. Aangezien ik, ook al ben ik vier keer overgrootvader, zo nodig met de tijd mee wil gaan, helpt dat soms enkele pijnlijke ouderdomsklachten als minder heftig te ervaren. Ik wil niet ouderwets gekleed zijn en ondanks het feit, dat ik qua lichaamslengte tot op heden 7,5 cm ben gekrompen (en menig lichaamsdeel…

Ze loopt door de donkere, verlaten straat. Een man volgt haar. Ze gaat sneller lopen, hij ook. Ze begint te rennen, hoort aan de voetstappen achter haar dat hij ook rent.
Eindelijk, ze is thuis. Zenuwachtig opent ze de voordeur met haar sleutel. Het lukt gelukkig in één keer. Ze smijt de voordeur dicht en leunt er opgelucht tegenaan. Ze kijkt voorzichtig door het kijkgaatje in de deur, niemand te zien.
Maar dan ziet ze een schim in de halfdonkere gang. O nee, de tuindeur is niet op slot!…

Natuurlijk vraag ik hoe het was. Dat hoort zo. Beatrijs zou trots op me zijn. Of me op z’n minst bemoedigend toeknikken. Kan niet meer. Ze is dood, net als Schubert een poosje eerder, en Leonard Cohen. En ik, en jij. Pas over een tijd dan mag ik hopen.
Maar. Is het wel zo beleefd om iemand iets te laten vertellen waarvan je bij voorbaat al weet dat het je eigenlijk geen bal interesseert. Of misschien nog erger: dat je wel degelijk bezighoudt, omdat het ervan afhangt of je nu wel of niet een…

'Spreken is zilver, zwijgen is goud.’
Het spreekwoord hangt in een mooi lijstje boven de spiegel in de badkamer. Hij heeft het ook vaak tegen zijn kwebbelende vriendin gezegd. Ze vergeet het steeds en blijft maar praten, hij wordt er soms gek van. Hele verhalen krijgt hij altijd te horen en als hij iets wil zeggen, krijgt hij daar de kans niet voor. Ze blijft maar praten en praten. Maar hij houdt van haar en wil met haar trouwen.
Als het zover is en ze haar jawoord moet geven, denkt ze even…

Is dat ene uur nu zo verschrikkelijk belangrijk in deze tijd? De tijd dat energieprijzen de spreekwoordelijke pan uitrijzen, eveneens de tijd dat er talloze extra betalingen gedaan moeten worden omdat mensen die hoge kosten niet meer op kunnen hoesten?
Volgens mijn bescheiden mening is dat uur ooit ingesteld vanwege het feit dat het energie- technisch gezien een goeie actie was, omdat het een uur langer licht zou zijn, zodat men dan geen verlichting (te vroeg dan) aan hoefde te doen!
Dat ene…

Er vliegen merels door de tuin, hij zwart, zij bruin. Ergens in mijn brein zou ik die merel willen zijn om even te kunnen vliegen weg van dit aardse veld. De tuin omringd door groene weiden waar schaapjes lopen, dertien in getal. Het waren er vijftien maar twee zijn door de boze wolf gedood. De schapen zien mij lopen en blijven even staan en kijken me schaapachtig aan. Verbaasd en dromerig, maar ook redelijk onbenullig, nee een schaap zou ik niet willen zijn. Ik hoor nu het miauwende geluid van…

En zo zit ik nog steeds van de schrik te proberen te ontkomen, want ik had dit dus zomaar niet meer na kunnen vertellen….omdat: we waren op pad, lekker wat boodschappen gedaan en waren op de terugweg.
Natuurlijk zijn er rode lichten, natuurlijk rijdt ( en staat stil ) de vuilniswagen, natuurlijk is er overig verkeer maar: er zijn ook gladde stukken weg en er is ook sprake van groen licht.
Dan mag je oversteken al moet ik zeggen dat het geen garantie is dat het dan ook goed gaat, want wat me…

De altijd keurig geklede juwelier Lex Donders zit met een bezwaard geweten in een biechtstoel in de Sint-Bartholomeus- en Barbarakerk op het Dorpsplein 37 in Waspik. De zweetdruppels vallen op zijn pas gestreken broek. Aan de andere kant van het gaatjesraam zit pastoor Baltus van Amen met zijn rozenkrans te spelen. 'Zeg het eens, mijn beste Lex, wat valt er te biechten?', vraagt Baltus routineus. 'Wel, meneer pastoor, ik heb gezondigd tegen de geboden van God en daarvoor smeek ik u om…

Uitgerekend op het hoogtepunt, toen ze zou gaan bevallen van haar derde achtte ze het moment aangebroken om tot een bekentenis over te gaan. Ze wilde de waarheid vertellen aan haar man, de vermeende vader van alle drie de kinderen.
Eerst dacht hij dat zijn echtgenote ijlde en uitgeput door de barenspijn wartaal uitkraamde, maar langzamerhand werd de grip waarmee hij haar hand vasthield minder stevig. Er parelden dra evenveel zweetdruppels op zijn voorhoofd als op het hare. Nog vóór het eerste…