Verhalen

Complot, de praktijk

We worden belazerd waar we bij staan.
Het is een relatief kleine groep mensen die dat doet, en ze dekken elkaar elke keer weer, dezelfde namen duiken daardoor steeds op. Ik heb het over religieuze leiders, politici, entertainers, zakenlieden en blauw bloed.

Ergens aan het begin van de middeleeuwen is dit alles begonnen, mensen gingen zich specialiseren en werden boer, timmerman, molenaar of stratenmaker. Lokale oorlogjes waren allemaal gestreden, kastelen en ridders werden overbodig. Deze ridders waren de eerste nuttelozen die een gat in de markt zagen, boden de mensen bescherming en noemden zich voortaan baron, graaf, koning en keizer: ze hadden al snel in de gaten dat daar tegenop werd gekeken.

Dieven zijn er altijd geweest, en in die tijd deden zich er twee afsplitsingen voor, tegenwoordig bekend als vertegenwoordigers van het volk en aanbieders van producten en diensten. Iets geraffineerder waren daar de potsenmakers, die hun kunstjes deden onder begeleiding van trom en fluit, daarmee handig verbloemend dat ze eigenlijk twee linkerhanden hadden.

De grootste onbenullen, de dorpsgekken, konden niets anders verzinnen dan een onbestaande grootheid, hel en verdoemenis tilden bijgeloof naar religie, angst zaaide volgelingen maar men predikte liefde. En dat is precies wat al deze groepen gemeen hebben, heel slim geven ze de mens een keuze tussen tegenstrijdigheden. Verdeel en heers, zo houden ze elkaar in stand, de wereld is hun speelterrein. George junior en Osama hebben dezelfde belangen, ze belazeren de boel.

Vertrouw niemand die zegt het beste met u voor te hebben, inclusief ondergetekende, want soms doop ik mijn pen in vitriool.