Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Vroeger en nu én het verschil

Vroeger kon je zwemmen in de singel bij je huis, wanneer het warm was. En bij hoge uitzondering mocht je ééns in de zoveel weken naar het échte bad, een afgebakend stuk plas waar men een oogje op je hield, de entree was een kwartje en er werd vanzelf verwacht dat je er dan ook de hele dag bleef. Boterhammen mee, aanmaaksiroop in een thermosfles óf in een al zo goed als lege fles maar die je wel weer mee naar huis moest nemen, vanzelf. Dat kwartje is zo lang ik me herinneren kan altijd het tarief gebleven en ik moet zeggen, ik kan me niet heugen dat we ooit hebben moeten opbreken omdat het slecht weer werd, maar dan, zo vaak gingen we niet, wat ik al zei, bij uitzondering. De weg erheen was lang, de weg terug was langer, altijd duurde het een eeuwigheid voordat je moe en wel thuis was, één uur heen en anderhalf uur terug.

Bij gebrek aan fietsen, die zo normaal niet waren, moesten we lopen en dat deden we, lopen. Als het kwartje niet kon worden gemist, wilden we nog wel eens in de singel gaan zwemmen, er voer een pontje over en aan die draad was het lekker hangen, want ja, diploma’s hadden we nog niet, omdat geld voor zwemles er evenmin was. En dus had er eigenlijk niet zoveel hoeven te gebeuren om domweg te verzuipen. Maar als kind heb je óf geen óf ontelbare beschermengeltjes om je heen hangen en ik denk dat ik er duidelijk genoeg gehad heb, want ik ben nooit verzopen. Mijn vader was boos toen hij zag dat we in de singel aan het poedelen waren en hij haalde ons eruit, jammer maar de pret was van korte duur. Water in de buurt, was altijd lekker, ’s zomers als het warm was en ’s winters als er ijs op lag want dan kon er op geschaatst worden, zodra het dik genoeg was, en dat was altijd snel het geval. Kostte niks, die ijsbaan voor de deur net als het zwembad, wat het werd als het ijs weer ontdooide. Je had alleen maar water en elkaar en soms als we een hele dag buiten waren, werden van dekens tenten gemaakt, tussen de bomen. We namen wat boekjes mee en niemand protesteerde. Als je het zo bekijkt, is het leventje van toen zorgeloos geweest, met zwemmen en schaatsten wat amper wat kostte. We deden niet moeilijk om hele einden te moeten lopen eer we op de plaats van bestemming waren. Maar nu moet ik er wel bij zeggen, dat ik mezelf ook makkelijk laat vervoeren, in deze tegenwoordige tijd. En toch, slechter zijn we er niet van geworden, zeker niet. We maakten het allemaal mee en kijken soms nog wel eens terug, zeker met álles wat een mens tegenwoordig kan en mag. Waar is de tijd dat je nog met gemak een paar kinderen op pad kon sturen, met een pakje brood en een fles aanmaaklimonade voor een hele dag, zonder dat die wisten hoe lang ze er over zouden doen, om weer thuis te komen. Dát hoef je nu niet meer te doen, laat staan te proberen...

Schrijver: An.terlouw, 7 september 2007


Geplaatst in de categorie: tijd

3.8 met 8 stemmen 2.103



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
28 december 2011
Email:
hmessielive.nl
Een mooie weergave hoe elk tijdperk weer zijn eigen bekoring heeft.
Eén ding: de tevreden eenvoud en soberheid van jouw verhaal mag ook zeker in toekomende tijden doorklinken.
Naam:
Gurien Kwantes
Datum:
16 september 2007
Email:
teckeltjeshotmail.com
Denk alleen al aan bepaalde soorten snoep van vroeger die compleet uitgestorven zijn, of een ander naampje hebben gekregen maar toch heeft een ouderwetse borstbol niet meer de smaak van het snoepje van mijn Oma.
Mooi geschreven An.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)