Fantasie of niet?

De fantasie slaat op hol, verhalen worden aangedikt en nemen enorme proporties aan... Het lijkt warempel Coronationstreet, een soap uit vervlogen tijden. Hoe enorm de fantasie van de mens is, blijkt weer eens uit het feit dat van een mug een bekend groot beest wordt gemaakt.

Begrijp me niet verkeerd, een mug kan uitermate hinderlijk zijn, irriteren en je wel zó uit je slaap houden, dat je wenste dat die beesten nooit waren uitgevonden. Het zijn hinderlijke vervelende beesten en ik, en velen met mij, worden als zachte snoepjes tot het uiterste getergd en gestoken.
Er was een tijd dat ik hiervoor stekkers in het stopcontact stak, maar daar kon mijn eega niet tegen, dus werden die weer afgeschaft. Maar ze vielen er wel dood bij neer, die muggen, en dat was wel weer gunstig. Maar zoals ik al zei, ze moesten de deur uit en dat is een visitekaartje voor die ellendige, zoemende, irritante, gevleugelde insecten. Of je nu een hor hebt en je binnen zit zonder licht, of dat de ramen eveneens voorzien zijn van een hor, het maakt niet uit, ze komen binnen. Zelfs wanneer de hond wordt uitgelaten, ’s avonds, letten we op dat er niets onuitgenodigd mee naar binnenkomt. Maar als we dan eenmaal in bed liggen, met of zonder dekbed, dan begint steevast eventjes na middernacht, (want dan zijn die ongenode gasten op hun meest actieve punt), het gezoem.
Als je met het licht aan, op zoek gaat naar die mormels, (en er misschien af en toe één te grazen nemen kan, al dan niet een bloedvlek achterlatend op de vermoorde plek des onschulds) moet je niet denken weer te kunnen gaan slapen. Eens het licht weer uit, lijkt het net of je een bordje hebt opgehangen met de tekst, ‘we zijn er, kom alsjeblieft binnen’. En nog geen tien minuten later sta ik er weer opnieuw, tot de tanden toe gewapend met een pantoffel, vliegenmepper of elk denkbaar voorwerp dan ook. Na een kwartier zoeken, heeft het mispunt zich weer verstopt en zit grinnikend te wachten totdat ik het licht uit doe, waarna ie opnieuw in de aanval kan.
Ik geef het uiteindelijk op en doe het licht uit, en val in slaap. Maar het is steeds een kort dutje van een paar kwartiertjes, want ik hoor de zoemende geluiden als van ver aankomen. Het is net of ik word uitgelachen en ik hou er niet van als iets of iemand me uitlacht, me tóelachen mag, altijd, maar me uitlachen, dat is een ander verhaal. Op dat moment ben ik zo pissig dat er harde actie moet worden ondernomen en dat doe ik dan ook.
Inmiddels is het over drieën in de nacht en er valt best nog wat uren te slapen, als ik mijn laatste redmiddel pak : de allesvernietigende spuitbus! Niet de meest favoriete verdelger, niet de meest lekker ruikende verdelger, maar wel de effectiefste! En ik besluit dan ook om die moordenaar in te zetten, want slapen wil ik. Ik strompel op de tast naar de bus, pak hem vast, hier en daar al krabbelend, (want dat ik diverse malen te grazen ben genomen is wel duidelijk), ruk de dop van de bus en spuit in de rondte. Het stinkt, een afgrijselijke lucht, (met al de uitvindingen is er nog niemand op het idee gekomen om dit luchtje wat aangenamer te maken), en ik doe het licht weer uit. Hoor! Geen gezoem meer! De ellendelingen worden afgemaakt door de lucht, en ik kan slapen...
Vanavond toch maar eerst deze handeling verrichten voor ik naar bed ga, scheelt een hoop narigheid. En dan heb ik het alleen nog maar over de mug, waarvan een olifant kan worden gemaakt, maar van een olifant een múg maken, dat heb ik nou niemand ooit horen doen?!

Fantasie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.7 met 6 stemmen 679