Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Dikkie Dik

Bedtijd, het dagelijkse ritueel, de vaste ingrediënten. Speelgoed opruimen, kus voor mam en dan ... wie het eerste boven is!
Papa ligt vandaag voorop, hij bereikt het eerste de trap en begint aan de dertien treden naar boven. En daar begint de ondergang, net voordat de dertiende trede is beklommen klinkt het van één meter lager “wie het laatste boven is, ik heb gewonnen”. Het is maar weer eens duidelijk, van een vierjarig jongetje valt nooit te winnen.

Pyjama uitzoeken en dan naar de badkamer en ondertussen al het mogelijke opwerpen om het ritueel te vertragen, het is een ritueel op zich. Vandaag is bijzonder. “Papa, u mag een verhaaltje uitkiezen”. Dat is leuk dacht ik, vaak is het namelijk hetzelfde liedje .. euh .. verhaaltje: Dikkie Dik. Dikkie Dik en de speelgoedbeer, Dikkie Dik en de vogels, Dikkie Dik en de staartpoes, Dikkie Dik, Dikkie Dik, Dikkie Dik ... het is niet te geloven, maar dat beest heeft werkelijk alles meegemaakt, en dat in slechts 6 pagina's per avontuur.

“Okay” zeg ik, “ik kies de Smurfen”. “Maar pap, die vind ik niet leuk”. Ik had het kunnen weten, het is wederom een verloren strijd.
“Maar Emir, ik mag toch kiezen?!”
“Ja pap, maar die niet”. Ik aanvaard de beperking, wetende dat er nog voldoende leuke alternatieven zijn. Er volgen nog een aantal suggesties, maar ze worden allemaal met hetzelfde excuus resoluut naar de prullenbak verwezen. Het onderwerp wordt tijdelijk afgesloten. Discussiëren met een tandenborstel in je mond is kennelijk niet optimaal.

Het hoofdstuk ´badkamer´ is afgesloten en het ritueel zet zich voort op de slaapkamer, voor de boekenkast om precies te zijn. Emir herhaalt zijn belofte. “Pap, u mag kiezen, maar niet de Smurfen”. Ik leg hem nogmaals het principe van de ´vrije keuze´ uit, maar weer zonder resultaat.

Emir vindt het toch zielig en besluit kordaat om mij te hulp te schieten. Ik lig inmiddels al in zijn bed en heb me neergelegd bij weer een verloren strijd. Gewapend met `Dikkie Dik´ komt Emir aansnellen. “Hier papa, deze mag u kiezen”. De persvrijheid in Noord Korea is er liberaal bij.

Hij kruipt naast me met een blik van genoegdoening in zijn ogen. Ik weet het zeker, van binnen denkt hij “heb ik papa toch mooi weer geholpen met kiezen”!

Schrijver: Rob Ameerun, 19 juni 2008


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.4 met 9 stemmen 361



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)