Pantoffels
Ik weet niet of dit een generiek kleuterprobleem is, maar Emir heeft iets met pantoffels. Beter gezegd, hij heeft er niets mee. Toegegeven, hij heeft vier paar om uit te kiezen en begint iedere dag met een weloverwogen keuze. Hij besteedt nog meer aandacht aan de ‘pantoffelkeuze van de dag’ dan ik tijd besteed aan het afstemmen van een stropdas op mijn overhemd.
Maar daar is ook alles mee gezegd. Na tien minuten zijn ze weer uit en sloft hij het huis door op sokken of blote voeten. Beide varianten hebben zo hun nadeel. Sokken hebben een drastisch verminderde weerstand op onze plavuizen vloer, resulterend in glijpartijen en uiteindelijk huilbuien. Maar dat doet niets af aan Emir’s hardleersheid: liever hard gevallen dan even door de knieen om de pantoffels aan te trekken.
Blote voeten is ook niet je-van-het. Helemaal met de naderende wintermaanden vergroot dit de vatbaarheid voor een snotneus, of erger nog, een griepje. Maar het plannen voor de nabije toekomst zit er bij Emir al helemaal niet in, zijn vooruitziende blik reikt niet verder dan vijf minuten als het om huiselijke voetmode gaat.
Wat rest is waarschuwen, de boodschap herhalen, dreigen en uiteindelijk straffen. U begrijpt het al, het haalt weinig uit. Hij probeert er ook iedere keer onderuit te komen door ons van repliek te dienen met uitzonderingssituaties. “Emir, waar zijn je pantoffels?” –“Maar mam, ik ga nu op de bank.” Onze eigen schuld, hadden we maar niet moeten zeggen dat pantoffels op de bank verboden zijn.
En als hij ze dan eindelijk aan heeft volgt ‘oneigenlijk gebruik’: naar buiten met pantoffels. Ook dat is niet de bedoeling. Misschien is het ook allemaal te ingewikkeld voor zo’n vierjarige, of misschien wil hij het gewoon niet begrijpen.
Aan dat laatste begon ik vandaag toch te twijfelen. Het was bedtijd, Emir en ik lagen samen in bed, hij luisterde aandachtig naar het verhaaltje dat ik al minstens 25 keer eerder had voorgelezen. Kennelijk niet aandachtig genoeg. De deurbel ging en Emir was binnen no time beneden om de deur open te doen, hij wist al dat het Jennefer was.
“Hey vriend, ben jij nog wakker?” vroeg Jennefer quasi verbaasd.
“ja, maar ik heb m’n blote voeten nog aan.”
Zie je wel, hij weet precies hoe het moet ...
ameerun.comGeplaatst in de categorie: kinderen
Kleuterpraat
287
Geef je reactie op deze inzending: