Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bezeten van erotiek

(omtrent Louis Paul Boon)

De subtiele seksmaniak. Het heerlijkste op aarde is het bedrijven van de liefde, maar niet alleen an sich, nee, liever met de nodige spanning, alsof het verboden is en meestal is het dat ook.
De buitenwereld zendt velerlei tolerante signalen uit, maar in werkelijkheid blijven de mensen op een primitieve manier afwijzend-agressief ten opzichte van de vrije liefde.
Wat nou vrije seksbeleving? Het blijft een loze kreet zolang de harten vol blijven met bezitsdrang en pretbederver nummer één, de jaloezie. Van de buitenwereld moet men het dus niet hebben.
Dit begreep Louis maar al te goed, want het piemeltje van hem is door zijn seksueel gefrustreerde moeder genegeerd en tot verboden gebied verklaard ('Eros en de eenzame man', blz. 8), waardoor zijn ongeneeslijke schaamte en angst is ontstaan. Des te erger waren deze traumatische ervaringen, omdat hij al sterk afhankelijk was van zijn hysterische moeder, hij werd door haar geclaimd, hij moest haar zieke kern vertroosten, minder eenzaam maken.
Hij heeft geen enkele aanmoediging gekregen op het gebied van seksualiteitsbeleving, wat funest was voor hem, ook gezien zijn sterke paringsdrift op latere leeftijd. De ontkenning van zijn individuele, unieke seksuele organisme, van zowel de vader als de moeder, heeft geleid tot een erotisch isolement, gecompliceerd en voortwoekerend als een walgelijke ziekte. Op deze manier werd hij een gevangene van zijn eigen seksuele verlangens, die telkens weer al gauw obsessies werden, die hem verstikten, omdat hij ze niet kon uitleven.

Zijn grootste uitvluchten waren de beschrijvingen van meisjes en vrouwen die hem hadden opgewonden en zijn grote behoefte aan het ontspannende verdovingsmiddel alcohol. Op oudere leeftijd spookten de beelden van verschillende vrouwen door zijn alleen fysiek ouder en dikker geworden hoofd. In wezen bleef hij altijd dat jongetje, dat door zijn moeder is afgestraft vanwege zijn meest fundamentele identiteitsbepaling, namelijk het boeiende feit dat hij een uitsteeksel tussen zijn benen had en geen gleufje zoals zijn moeder.

Een zeer sensibel kind zoals Louis voelt feilloos aan waar de ouders problemen mee hebben en meestal is dit op het gebied van de lustbeleving. Wanneer dit ook nog eens onbewust blijft meespelen bij hen, dan is de schade en de verwarring bij hun kind onvoorstelbaar groot. Zo'n kind is helemaal overgeleverd aan zichzelf, niet alleen wat de seksualiteit betreft, en zoiets slaat een onherstelbare krater in zijn ziel. Ieder kind identificeert zich met zijn/haar ouders, want anders kan deze niet overleven. Voor Louis pakte dit bijzonder tragisch uit, al doet de schijn vermoeden dat hij een bevredigde rokkenjager was, in feite was hij een gefrustreerde rokkenjager.

Dat moet zijn grootste nederlaag geweest zijn: erachter komen dat hij op dit cruciale punt precies op zijn vader leek, terwijl hij zo ongenadig hard gevochten had om er niet op te lijken.
Natuurlijk, Louis was veel verder gegaan dan zijn vader, hij had gebroken met de starre patronen waar zijn vader in gevangen bleef, hij durfde zijn heimelijke verlangens naar seksuele uitspattingen wel te tonen aan de buitenwereld, uitvoerig en diepgaand, als een ware dadaïst. Niet dat zijn vader een bangerik was, integendeel, maar voor Louis was het noodzakelijk, ja, van levensbelang, om zich geheel en al over te leveren aan zijn erotische achtervolgingswanen. Deed hij dit niet, dan zou de geïncorporeerde moeder gewonnen hebben, zij zou hem klein gehouden hebben, voor zichzelf gehouden, immers, haar onbewuste boodschap aan hem was: groei niet op, wees geen onafhankelijk en seksueel volwaardig mens, blijf mijn kleine jongen.
Dan zouden de depressies waar Louis al vroeg aan leed, hem rap fataal geworden zijn, want waar geen greintje authentieke levenslust kan zijn, daar wil de dood zijn intrede doen. Bij Louis lag de suïcide vaak op de loer, een logisch gevolg van zijn onechte ouderliefde, waar hij als geen ander tegen gevochten heeft.

Wie kent het verdriet en de boosheid van een kind dat onzichtbaar gemaakt werd?
Wie kent de onverdraaglijke angst van een jongetje dat zichzelf graag wil aftrekken, omdat hij een stijve heeft, maar die het niet of nauwelijks durft te doen omwille van de strenge, seks-vijandige moeder?
Wie kent de vernietigende pijn van de opgelegde zelfontkenning?
Wie heeft niet medelijden met die kleine Louis, die met grote, angstige ogen in zijn bedje lag? Een moeder die haar kind verbiedt blij te zijn met zichzelf en dus ook met zijn piemeltje, is geen moeder, maar een kind gebleven vrouw, die de fout herhaalt die haar vroeger is aangedaan. Zo stigmatiseert zij haar eigen kind, zij maakt van hem de bange wezel die zij zelf is, en dit is nog niet alles, want dit voor haar onbewuste verwerkingsproces is een krankzinnige vorm van woede-uiting, omdat die woede van oorsprong niet bestemd was voor haar kind, maar voor (één van) haar ouders. Het kind, in dit geval Louis, vangt die woede toch op en hij denkt daarom dat de moeder boos is op hem. Voor Louis betekende dit dat hij een onterecht en onhanteerbaar minderwaardigheidscomplex ontwikkelde.

Seks werd een gevaarlijk taboe voor hem en tevens een onweerstaanbaar lusthof, de bevrijdende poort naar een waarachtig leven, het wapen om zijn moeder te bestrijden. Hij was een soort Sint Joris met een machtige lans (zijn stijve pik), die de draak (zijn frigide moeder) probeerde te verslaan. Het vrije kind in hem en het al te lang gekooide beest in hem zouden de levensbedreigende macht van de altijd boze moeder in hem niet langer tolereren.
Later verder.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 november 2009


Geplaatst in de categorie: erotiek

3.0 met 8 stemmen 1.928



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)