Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Brief aan overleden moeder

Weet je wat je gemist hebt: je hebt niet meegemaakt dat ik opgroeide, evenmin dat ik ‘vrouw’ werd, je hebt niet meegemaakt dat ik slaagde, mijn diploma kreeg, je hebt gemist dat ik mijn zwemdiploma haalde op latere leeftijd, evenmin, maakte je mee dat ik verkering kreeg, trouwde en drie kinderen, jouw kleinkinderen dus kreeg.
Je maakte hun groei niet mee, evenmin als na tien jaar huwelijk mijn echtscheiding, je maakte niet mee dat de kinderen als mooie volwassenen opgroeiden, hun scholen afmaakten diploma’s haalden en nog eventjes thuis bleven wonen tot ze op zichzelf gingen wonen.
Je maakte mijn tweede huwelijk niet mee, hij stapte in een compleet gezin en makkelijk was het niet altijd, maar: we kwamen er. Je maakte niet mee, dat jouw kleinkinderen, inmiddels ook kinderen kregen, dat van die kinderen je jongste kleinkind, mijn jongste dochter dus, trouwde en zelf twee prachtige dochters kreeg, en mijn oudste zoon twee schoffies van kleinzonen, jouw achterkleinzonen dus.
Je maakte niet mee, dat we van de gulden naar de euro gingen, tevens maakte je de recessie niet mee, oké, daar hoef je dan niet rouwig om te zijn, maar om al die andere dingen die ik opnoemde, daar mag je best eventjes over nadenken, over al die mooie en ook minder mooie dingen die je allemaal gemist hebt.
En weet je, dat wilde ik je allemaal even laten weten, omdat ik ook wel iets gemist heb, ik heb gemist dat je er niet was, niet met opgroeien en niet met mijn huwelijk zowel bij nummer een als bij nummer twee, ik miste je bij het uitreiken van mijn diploma, net als ik je miste bij het zwanger zijn van mijn kinderen, en ik miste je bij sinterklaas en kerstmis, al vele jaren lang, ik miste je bij de geboortes van de kinderen, jouw kleinkinderen dus, net als bij de geboortes van jouw achterkleinkinderen. En hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat er een leegte is geweest die niemand ooit op heeft kunnen vullen, domweg omdat er maar een persoon was die dit had kunnen doen en dat was jij.
Jij die zoveel gemist hebt en die ervoor zorgde dat anderen daardoor ook zo vreselijk veel misten. En het ergste is dan, dat dit gemis nooit meer opgelost kan worden, omdat je er nooit geweest bent.
En wie weet denk je nu bij jezelf: ik had het anders gewild, dat zou alleen maar prettig zijn om te weten, want ik zal nooit weten, wat jij allemaal gemist heb en daar ben ik dankbaar voor.
Want wat jij gemist hebt is alles wat ik nu wel heb en ik zeg je: dat is veel, niet altijd leuke dingen, maar over het algemeen de normale dingen die bij het leven horen. En dat gemis is nooit meer goed te maken.
Helaas. Hoe oud een ouder ook wordt, een moeder blijft zij altijd missen.

Schrijver: Johanna, 6 februari 2010


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.4 met 5 stemmen 551



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)