Verhalen

Erwtensoep

Het sneeuwde vannacht. De koude adem was voelbaar, de bijbehorende hoofdpijn gaf het ook aan.

De nog gloeiende as in de open haard maakte het vanmorgen makkelijk om een vuur te maken.
Nu geeft de barometer aan dat het in deze ruimte 2o graden is.
De luchtdruk gaat iets omhoog.

Het is wit-bepoederd buiten. Op het zeil van het zwembad glijden de tortels naar het restje ijswater dat in het midden ligt.
Het teveel aan regenwater is naar de put gepompt toen we hier eergisteren een zonnige dag hadden.
Het naastgelegen beekje stroomt snel naar het meertje onderaan de heuvel.

Het gewone ritme van de morgen heb ik gevolgd.
Zittend voor het scherm van mijn pc las ik de Nederlandse- en de Franse kranten.

Radio 4 staat aan. De klassieken, met Maartje van Weegen. Heerlijke muziek voor deze morgen.

Geen voorbereidingen voor het 'repas-à-midi', we eten bij vrienden.
Erwtensoep.

Ik denk na over een programma dat ik gisteravond zag op 'uitzending gemist'.

Klaar met leven.

Een pleidooi voor het zelfbeschikkingsrecht om te mogen kiezen wanneer je dood wilt gaan.
Een verdriet om daarbij een plastic zak over het hoofd te moeten trekken.

Een liefdesverklaring aan een prachtige vrouw, deze documentaire.
Om te bewaren, om af en toe weer te bekijken en te beluisteren.

Om vreugde te scheppen in het leven zolang het me gegeven is. 'Een gegeven paard', nietwaar?

Eten omdat het moet, om de 'motor' draaiende te houden. Om een goede conditie te hebben voor de laatste uitstap.

We gaan erwtensoep eten. Klaargemaakt door een goede vriendin.
Ik ga het aandachtig proeven. Omdat ik leef.
Uit respect voor de vrouw die ik gisteren hoorde zeggen dat ze klaar was met leven.

Wel bekome.