D6 Bali.
Na een op de klippen gelopen relatie met een door mij meegenomen bruidje uit Indonesië naar Nederland, sprak ik met haar af haar een tijdje niet meer te zien om daarna op het eiland Bali - zodat haar familie, wonende te West-Java, het niet te weten kon komen - het nog eens te proberen in de liefde.
Bij deze mensen had zij me namelijk al te zwart gemaakt zodat ze onmogelijk nog kon laten gelden wel degelijk om mij te geven en dat het hele zooitje anti-Frans verhalen gelogen waren en zij zelf niet helemaal spoorde, aldus.
In de tussentijd van die ene maand wachten op haar te Bali liep het een en ander spaak. Dat wil zeggen goed spaak, of spike beter gezegd want Fransje kon weer niet tegen eenzaamheid, had geen zin in druipergevende hoertjes en kwam weer eens in de goot terecht. Ik kwam in aanraking met Chinese Heroïne (China white) en ik had al twee jaar niet gebruikt maar dat wel stevig vervangen door het slikken van kalmerende middelen en alcohol en lang leven de lol totdat ik er genoeg van kreeg en serieus wilde leven, huisje, boompie, keessie en belandde dus in deze situatie waarschijnlijk als beloning voor mijn blijk van goede wil. Allah zij geprezen. Het geluk van het huwelijk.
Zit ik hier op Bali met een naald in mijn arm, het woord bloody tourist was nu wel erg toepasselijk. Het scoren (stelen) op de Jalan Kuta Raya (de strandboulevard) is levensgevaarlijk maar het moest want van mijn uitkering haalde ik het niet, die rommel, nou ja het was wel goed zuiver spul rechtstreeks uit Bangkok, vertaald als klaplul, u weet waarom, was wel vier keer zo duur als in Nederland en dan werkt het maar zes uur, tel uit je winst. Of verlies eigenlijk. En dan dat lopen en hosselen in vijfendertig tot achtendertig graden terwijl het kots uit je mond liep en je je billen samen kneep om niet in je broek te schijten, het was verschrikkelijk.
In Nederland is verslaafd zijn erg maar daar... Soms moest je zes uur of tien uur op een dealer wachten en dan was je al twee uur ziek voordat je een tussenpersoontje gevonden had. Nou echt dat je dan zelf je shotje niet meer kon zetten want dan lag ik gewoon op sterven in een of andere hut of villa, dat lag aan de situatie, en was ik compleet overgeleverd aan de zetter en de dosis daarvan. Ergens ver weg hoor ik stemmen galmen. "Zou hij het kunnen hebben, zou het niet te veel zijn?"
hotmail.comGeplaatst in de categorie: wereld
scoren
581
Geef je reactie op deze inzending: