Gitanos
In de oude binnenstad van Barcelona wonen de Gitanos ze leven al eeuwen van de entertainment en de handel - in ruime betekenis van het woord - het zijn zigeuners, een naam die ze liever niet gebruiken.
Ik vraag in mijn beste Spaans een man van middelbare leeftijd in een wat verfrommelde zwarte pak die voor een café op een oude keukenstoel als een typische gitanos zit te luieren: ”Ik ben journalist en zoek Gitanos voor een mooi positief verhaal”.
“Mijn naam is Xavier Alvares en ik ben een Gitanos”, zegt de man en kijkt mij nieuwsgierig aan.
Ik val met de deur in huis: “Europeanen zeggen dat Gitanos het niet zo nauw nemen met de normen en waarden en het begrip mijn en dijn. Je hebt er vast een mening over en die wil ik graag horen”.
De man zucht, “wie zijn mening wilt U horen, die van de Europeaan of die van de Gitanos of misschien de waarheid”.
“Is er een absolute waarheid?”, vraag ik verbaasd.
“Europeanen leven om te werken, langzaam dringt het tot ze door dat welvaart niet hetzelfde is als welzijn, in tegendeel. In onze cultuur werken we om te leven we kennen het begrip carrière niet”, zegt de man en hij vervolgt, “we moeten vaststellen welke cultuur de juiste is en dan pas kunnen we over de waarheid praten”.
“Je hebt het overdacht”, zeg ik.
“Welnee”, grimlacht hij, “ik ben een Gitanos, ik roep maar wat”.
“kunnen we er over praten?” vraag ik, “Je steekt er zelf ook wat van op”.
Hij staat op, “ik heb nu geen tijd, loopt U met me mee, ik ga naar een lezing over dit onderwerp”.
Hij stapt de zij-ingang van een witgekalkt gebouw binnen, ik loop nieuwsgierig achter hem aan. Hij opent een deur van een zaal vol mensen.
Hij wijst mij een stoel vooraan, waarop een kaartje “gasten” ligt, stapt zelf achter de lessenaar waarop de tekst:
Universiteit van Barcelona; Spreker Professor Xavier Alvares, hoogleraar in de Europese geschiedenis.
Inzender: Janneke Koster Baas, 9 november 2010
quicknet.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
Gitanos
1.192
Geef je reactie op deze inzending: