Vrijdag de 13de geest. (deel 2)

Alles was weer normaal zoals eerst. Ik beefde over heel mijn lichaam, zo bang was ik. Ik hoopte dat alles nog goed was met mijn mam, maar ik vreesde ervoor. Ik lag daar uren in mijn bed te bekomen van de schrik. Ik was even vergeten wat er allemaal gebeurd was en viel bijna in slaap.
Ik voelde een raar gevoel, een gevoel dat ik nog nooit als zodanig had gevoeld. Ik voelde me plots minder veilig in mijn eigen kamer. De beschermingskoepel rond mij verloor stilaan zijn kracht, dat voelde ik. Meteen daarna hoorde ik een gil. Mijn moeder!
Zo bezorgd als ik was rende ik de trap af naar de keuken. Ik deed de keukendeur open en zag mijn mam op de grond liggen. De grond was vol bloed. Ik gilde en gilde. De geest stond achter haar om nog eens toe te slaan. Op de tafel stond een kruidendrankje en ik smeet dat naar de geest. De geest liet zijn mes vallen en verdween.
Mijn moeder lag daar hulpeloos op de grond. Ik wist dat ik mijn moeder hier zo snel mogelijk weg moest halen voordat de geest terugkwam. Met al mijn kracht die ik bezat tilde ik haar op. Moeizaam tilde ik haar de trap op. Wat was ze zwaar zeg! Eindelijk bovenaan gekomen rende ik met mijn mam de slaapkamer in. Ik legde haar op mijn bed. Plots opende ze haar ogen en keek angstig naar mij. “Haal vlug een kruidendrankje en een verband” zei ze. Ze had niet lang meer te leven dat wist ik wel.

Ik rende de kamer uit en door al het bloed dat op de trap lag gleed ik uit. Al botsend kwam ik beneden terecht. Ik bloedde en had over mijn beide benen veel pijn. Wankelend ging ik de keuken in. Ik pakte snel het EHBO koffertje en 2 kruidendrankjes uit de kast.
Plots hoorde ik een stem achter mij. “Ben je daar weer?” zei de stem. Je kan wel raden wie het was.
Ik rende zo hard naar boven als ik kon de trap terug op. De geest achtervolgde mij en op het laatste moment stak hij toe. Zijn mes zat in mijn been. Het deed verschrikkelijk veel pijn. Met het laatste beetje kracht dat ik had ging ik de slaapkamer in. Ik kon niet meer lopen en sleepte mijn been mee. Al kruipend kwam ik aan bij het bed waar mijn moeder in lag. Ik gieten het drankje in mijn mam haar mond, ze kon amper slikken.Met veel moeite kreeg zij het drankje toch binnen. Ik pakte het andere kruidendrankje en dronk het op. Het smaakte vreselijk! Ik pakte het EHBO koffertje en nam 2 verbandrolletjes eruit. Ik bond het been van mijn moeder dicht en daarna dat van mezelf.

Mijn moeder takelde stilaan af. Wat moest ik doen? De telefoon doet het niet meer. Ik kan niemand bereiken. Het huis uitvluchten om hulp te gaan zoeken was geen slim idee. De geest zou me achtervolgen en me doodsteken. Mijn mam legde een hand op mijn schouder en zei: ‘het komt allemaal wel goed, heb vertrouwen in ons’. Ik wou nog vragen wie ons was, maar ze was al weg. Ik voelde aan haar polsen, haar hart klopte nog maar heel zachtjes. “Mamma alsjeblieft, ga nu niet dood, ik heb je nodig!” zei ik al huilend. Maar het was al te laat, ze was heengegaan.

Net toen ik dacht dat het niet erger kon gebeurde het. Ik voelde een steek in mijn been. Ik keek om en zag de geest, hij lachte breed.
“Ocharme is je moeder dood, wat erg voor je” zei hij lachend. “Hoe kom jij hier binnen? Dat kan normaal niet!” zei ik.
“Je beschermingskoepel is niet sterk genoeg meer en ik kan er dus door … om je te vermoorden” zei hij.
Op dat moment stak hij zijn mes in mij, recht door mijn hart. Raar genoeg voelde ik niks. Hij haalde zijn mes uit mij en dacht dat ik dood was, maar dat was ik niet. Op het moment dat hij zijn mes in mijn hart stak was mijn vader in mij gegaan. Hij had voor mij de steek opgevangen en ik was nog levend. De geest draaide zich verbaasd om. “Moet jij nog niet dood zijn?” zei hij. “Ja normaal wel, maar dit keer ben jij diegene die dood gaat” antwoordde ik.

Ik smeet het kruidendrankje tegen hem aan en hij verbrandde. Zijn lichaam begon te verdwijnen. "Wat doe je me aan?” schreeuwde hij. Zo kwaad als hij was smeet hij allemaal dingen naar mij toe, maar het hielp niks. Hij had nog één arm en hoofd over en hij pakte mijn arm vast. Ik gilde en gilde en begon mijn lichaam te verlaten.
De geest was voorgoed verdwenen, ik lag daar op de grond. Nog net zag ik de wekker op 12 uur verspringen en ik was dood.
Mijn geest dwaalde rond en ik vond mijn vader en moeder terug. Zij waren ook geesten geworden. Ik wilde hem wreken, maar ik vond de geest nooit terug …

geesten dood angst dood angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.8 met 4 stemmen 265