OLIFANT EN MUIS 51 Suikerziekte?
Korte inhoud van het voorafgaande
Olifant en Muis wonen samen. Na een goed begin is hun relatie steeds slechter geworden. Toch hebben ze besloten te trouwen. Muis zal haar woning die al heel lang leeg staat nu opgeven.
‘Ik denk dat ik suiker heb,’ zei Muis gedecideerd,
‘Ik voel me moe als ik een tijd niet gegeten heb, ik heb ontzettende dorst.
Van Wijhe denkt daar ook aan’
Maar hij wou voor de zekerheid wel een echo laten maken, dacht Olifant.
De volgende weken waren ze in afwachting van de uitslag.
Op zondag maakten ze een wandeling langs de het jaagpad. Het was zonnig en koud. In de sluizen lag geen enkele boot.
‘Zullen we nog even langs het kerkje lopen,’ vroeg Olifant.
‘Dat is goed,’ zei Muis.
Het kerkje lag klein en wit in de zon. Voor de ingangsdeur was een vrouw aan het vegen.
‘Hier kan je toch trouwen,’ vroeg Olifant.
‘Gisteren was hier nog een bruiloft,' zei de vrouw, 'De ceremoniemeester heeft met confetti gestrooid. Dat mocht hij niet, maar ja’
Overal tussen de steentjes lag de confetti. Het was haast niet weg te krijgen.
‘Wat een rotspul,’ zei Olifant, ‘zouden we een kijkje in de kerk kunnen nemen?’
De kerk stond vol met stalen stoelen, alsof er een film gedraaid ging worden. Het verstoorde de serene sfeer.
‘Is hier ook catering,’ vroeg Olifant.
‘Wat we wel doen is een glas sherry schenken,’ zei de vrouw, ‘en dan zetten we tafels neer voor de zoutjes’
‘We kunnen hier geen feest geven,’ zei Muis, ‘maar voor trouwen is het leuk’
Ze namen een folder mee en praatten over hun huwelijk. Het was gek. Nog maar kort geleden hadden ze ruzie over de huwelijksvoorwaarden en nu praatten ze over locaties en over wie ze zouden uitnodigen alsof die ruzie er nooit was geweest.
Toch was Muis een paar dagen geleden nog in huilen uitgebarsten omdat ze bang was haar woning op te geven. Plotseling stond ze te snikken in de huiskamer.
‘Wat is er?’ vroeg Olifant.
‘Ik heb paniekaanvallen. Ik vraag me af of ik geen onverantwoorde keuze maak. Maar ik ben ook labiel omdat ik met die uitslag bezig ben. Ik wil een paar dagen wachten voor we het testament en de huwelijksvoorwaarden definitief vastleggen. Na woensdag graag. Jij bent zo aan het drammen. Ik kan het niet allemaal tegelijk’
‘Natuurlijk,’ zei Olifant weer en zijn stem was zacht, ‘Wat is er op woensdag?’
‘Op woensdag komt de uitslag’
Olifant bedacht zich met schrik dat hij een afspraak met Beerhad gemaakt.
Hij belde hem op om een andere dag af te spreken.
Op woensdag ..dacht hij en plotseling herinnerde hij zich een vorige keer, heel lang geleden, toen er ook op een uitslag gewacht werd. Het was in Mei. Ze zouden naar Parijs gaan, Kameel en hij. Kameel had kanker. Er was een stuk van haar borst weggehaald. Het kon uitgezaaid zijn. Hij moest voor zijn werk eerder in Parijs zijn. Kameel kwam na. Zijn baas en hij waren een internationale conferentie aan het voorbereiden. Ze hadden een bevredigend gesprek met een Franse ambtenaar achter de rug. De laatste drie dagen waren voor het plezier. De vrouw van zijn baas was al in de stad. Kameel kon niet eerder komen vanwege haar kinderen.
Hij haalde haar van het station. Ze straalde. Ze zag er zo vrolijk uit in haar feestelijk turqoise broekpak. Alles is in orde, dacht Olifant. Kameel had een klein valiesje bij zich. Ze besloten te lopen. Ergens in een drukke winkelstraat vroeg hij langs zijn neusweg:
‘Hoe was die uitslag eigenlijk?’
‘Slecht,’zei kameel, ‘het is uitgezaaid’
De straat werd zwart voor zijn ogen.
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: partner
partner
119
Geef je reactie op deze inzending: