Opa was diep bedroefd

Opa Gijs woonde aan de overkant van de straat en hij kon zich alleen nog aardig redden, maar de moeder van de zesjarige Dirk ging alle dagen even langs om te stofzuigen en de meubelen af te stoffen. Ook de was deed ze voor hem. Twee jaar geleden overleed Jolanda, zijn lieve vrouw. Verdrietig keek hij vaak naar haar foto op het dressoir.

Zijn kleinzoon Dirk was vaak bij hem en luisterde naar de verhalen uit een sprookjesboek die Opa voorlas. Ademloos was Dirk, want opa kon het zo mooi vertellen. Dirk zat in de eerste klas van de lagere school en kon ook al een beetje lezen. Dan luisterde opa met een glimlach naar hem, want sommige woorden kon Dirk niet goed uitspreken. Opa verbeterde het en liet zijn kleinzoon het nazeggen en zo kunnen kinderen van lezen en voorlezen hun taal goed leren. In de grote vakantie ging Dirk vaak bij opa op visite en daar had hij een bedoeling mee, want in de wandmeubel had hij een sigarendoos zien liggen met een koptelefoon erop en was hij uiterst nieuwsgierig wat er in die doos zat.

Toen hij op een zaterdagmorgen een paar boodschappen voor opa had gedaan en aan de tafel een glas limonade zat te drinken, begon zijn nieuwsgierigheid weer op te spelen. Opa opende de deur van de eiken wandmeubel om zijn sigaren te pakken. Dat was voor hem het moment om te zeggen:
''Opa, is dat een koptelefoon op die doos?''
Opa had hem door, want hij had al lang gemerkt, dat het jong het wilde weten.
Hij pakte het kistje met de koptelefoon van de plank en zetten het op de tafel. Dirk kon zijn ogen er niet van afhouden en wachtte op het moment, dat opa het kistje opende.

''Ik zal het vertellen, m'n jong.''
Hij tilde de deksel van het sigarenkistje op en daar kwamen allerlei draden en onderdelen tevoorschijn.
''Ik heb je wel eens verteld over de oorlog, hé?''
Dirk knikte van ja.
''De Duitsers hadden ons land bezet en wilden niet hebben, dat er naar de Engelse radiozenders werd geluisterd.''
''Waarom niet, opa?''
''De Engelse radiozenders brachten de waarheid over het verloop van de oorlog, maar de Duitsers zeiden, dat ze op alle fronten wonnen. Iedereen moest zijn radiotoestel dus inleveren. Had je dat niet gedaan en bleef je toch naar de Engelse zenders van de BBC luisteren dan riskeerden men een zeer zware straf.

Om toch stiekem naar de Engelse nieuwsberichten te kunnen luisteren heb ik een kristalontvanger in dat kistje gebouwd. Kijk maar, dan zie je een spoel, een condensator en een apparaatje waar een kristal inzit. Wanneer ik aan dit knopje draai zoekt een pennetje van metaal het gevoeligste plekje op het kristal op en dan kan ik met de condensator een zender vinden. Je hebt natuurlijk wel een lange koperdraad nodig als antenne en een draad voor de aarde aan de waterleiding. Overdag kon ik alleen de Nederlandse radiozenders ontvangen, maar als het donker werd ook de buitenlandse zenders. Opa kon dus elke avond het nieuws uit Engeland horen en bleef ik op de hoogte hoe de oorlog verliep. Vond je het interessant, Dirk?''

''Ja opa'', en dacht waarschijnlijk, gaf opa het maar aan mij.
Opa Gijs zat wel te denken aan het feit, dat hij niet zo gezond meer was. Zijn hart werkte niet zo goed meer en hij leed aan suikerziekte.
Hij pakte het sigarenkistje weer op en legde het in de kast. Dirk mocht wel even de koptelefoon op zijn hoofd vastklemmen en rende toen met zijn armen gespreid door de kamer als een piloot van een vliegtuig. Opa moest er hartelijk om lachen en dacht, laat ik die kristalontvanger en de koptelefoon maar aan hem geven.

''Dirk kom eens hier, ga effen rustig zitten.''
Hij liep weer naar de kast en pakte het kistje van de plank en gaf het aan zijn kleinzoon, en zei:
''Hier m'n jong, je mag het hebben, neem maar mee naar huis en wees er zuinig op. Vraag aan papa een lang stuk koperdraad voor de antenne en luister in je koptelefoon naar de muziek. Morgen kom ik bij je langs om het je te leren. Laat het in godsnaam niet vallen.''
Wat was Dirk blij en hij gaf opa spontaan een kus.

Een paar weken later sloeg het noodlot toe. Dirk moest van zijn moeder bij de melkboer op de hoek een ons kaas halen.
''Op de stoep blijven'', had ze nog tegen hem gezegd. Op weg naar huis zag hij zijn opa aan de overkant lopen en rende zonder uit te kijken de rijbaan op. Een auto remde uit alle macht, maar Dirk werd weggeslingerd en kwam met zijn hoofdje tegen de stoeprand en bleef daar hevig bloedend liggen. Toeschouwers bleven van de schrik stilstaan. Moeders hielden de handen voor hun mond. Daar lag het bekende jongetje bloedend in de goot. De ambulance en de politie kwamen, maar Dirk was dood. Zijn moeder werd op de hoogte gebracht door een agent en was niet meer tot bedaren te brengen, zo'n verdriet had ze. Opa Gijs zag het gebeuren en kreeg een hartaanval en werd met spoed naar een ziekenhuis gebracht. Papa kreeg het nieuws op zijn werk te horen.

Met opa liep het goed af en hij mocht weer naar huis, dus kon hij de begrafenis van Dirk bijwonen. Op het kerkhof was zijn grafje al gedolven. Kinderen van zijn school stonden er rondom. Opa knielde met één knie op de grond en legde de koptelefoon op zijn kist en het zonk neder in het graf en iedereen weenden, vooral opa snikte hevig. Arme jongen, wie had dat gedacht. Thuisgekomen huilde hij zo zeer en legde het sigarenkistje met de kristalontvanger weer op het plankje in de kast.