Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een boodschap uit de natuur

In april 2006 verloor ze haar zoontje Simon na een zwangerschap van negentien weken. De toekomst leek uitzichtloos, de kansen op een gezond kind waren minimaal. Twee jaar eerder hadden ze al afscheid moeten nemen van hun meisje Lisette. Dolgelukkig waren ze dan ook met hun enige gezonde zoon.

Samen met hem scharrelde ze door de tuin. Het frisse groen van de blaadjes schitterde in het zonlicht. Vlinders fladderden van bloem naar bloem om zich tegoed te doen aan het stuifmeel. Ondertussen dwaalden haar gedachten af naar haar meisje. Het lieve gezichtje van Lisette zag ze weer voor zich. Ze was zo mooi en zo volmaakt, maar te zwak voor dit leven.
Haar zoontje, dat vrolijk door de tuin huppelde, riep haar terug in de werkelijkheid. ‘Mama, kijk eens’ riep hij opgetogen. Hij wees naar een klein nestje dat tussen de struiken verscholen lag. Voorzichtig schoof ze wat bladeren opzij om het beter te kunnen zien. In het nestje lagen vier kleine egeltjes die bewaakt werden door moeder egel. Twee egeltjes zagen er zwak uit en konden nauwelijks bewegen, maar twee waren sterk en domineerden het nest.

‘Mooi he?’, riep het mannetje dat op zijn knieën naast haar zat.
‘Ja, jongen’, antwoordde ze. Terwijl ze ernaar keek dacht ze aan haar eigen kinderen. Twee daarvan waren ook te zwak geweest voor dit leven. Toch zij had maar één gezond kind en moeder egel had er twee.
‘Zou dit een boodschap zijn?’ Deze gedachte maakte haar blij.
‘Kom lieverd, we gaan wat drinken’, sprak ze.
‘Mag ik een koekje?’ vroeg haar zoontje terwijl ze het drinken inschonk.
Het ondeugende koppie maakte haar aan het lachen. ‘Ja hoor schat’
Ze graaide in het keukenkastje dat altijd rommelig was. Als je niet uitkeek viel alles eruit.
‘Snel dicht’, zei ze lachend. Samen ploften ze op de bank. Tevreden dacht ze aan de egeltjes. Zou het echt zo mogen zijn?

De maanden gingen voorbij. Ze zag de egeltjes opgroeien, want die waren in de tuin blijven wonen. Samen met haar gezin probeerde ze te genieten van de dingen die ze wel hadden. Tenslotte deed de herfst deed zijn intrede. De blaadjes kleurden langzaam geel en bruin. Na een poosje dienden de eerste sneeuwvlokken zich aan en het einde van het jaar naderde. Een nieuw jaar en misschien nieuwe kansen? Ze bleef vertrouwen op de hemelse vader.

Eind januari voelde ze zich vreemd en al snel werd duidelijk dat ze zwanger was. Een spannende en onzekere tijd brak aan. Na twaalf weken zou blijken of de vrucht in haar schoot gezond was. Met angst en beven zagen ze de uitslag van de vlokkentest tegemoet. Gelukkig bleek het kind dat ze droeg gezond te zijn. Daarbij dacht ze vaak aan de egeltjes die ze had gezien.

Op zeven oktober werd hun gezonde meisje geboren. Ze kreeg de naam Anna omdat die naam ‘God is genadig’ betekende. Nog altijd dankt ze de vader voor dit geschenk.

Schrijver: Dyenne Hendrikse, 21 november 2012


Geplaatst in de categorie: geboorte

3.9 met 15 stemmen 314



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Arie
Datum:
21 november 2012
Weer een aangrijpend verhaal. Dank je wel voor het delen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)