Foute man
Daar zit je dan. Op de verjaardag van je inmiddels hoogbejaarde moeder. Gastvrouw te spelen voor je inmiddels al bijna even hoogbejaarde tantes en ooms. Voor zover er nog mannen over zijn tenminste. Het altijd en eeuwig hetzelfde slagroomgebak te serveren. Van de warme bakker, dan moet het wel goed, nee excellent zijn. Want geld of niet, standing hebben ze wel daar. Of ze doen tenminste alsof.
En ondertussen droom je je in je armen van je minnaar. Voel je zijn stijve trots in je zachtjes op en neer bewegen. Of liever gezegd: trotsje, maar je waakt er wel voor om hem dat te zeggen. Liever zeg je: 'slanke ranke mooie speer', want je weet hoe gevoelig dat ligt bij mannen. De grootte van de pik bepaalt hun rang in de pikorde. Ach, met zijn vingers erbij kom je wel aan je gerak. Meer dan dat. Meer dan dat.
Je keutert over koetjes en kalfjes, praat over je werk, vertelt ze niet dat je net ontslagen bent, de economie, nee, je vertelt ze dat je een nieuwe uitdaging bent aangegaan. Dat je door de professor bent gevraagd een paar gastcolleges te geven. Om indruk te maken smijt je een paar vaktermen in het rond. Schematherapie, triangulatie, narcistische occlusie. Ja, die Joanna verstaat haar vak. Ze verstaat het maar al te goed.
Maar ondertussen maakt ze er een zooitje van. Laat ze zich de hopeloze rol van minnares opdringen. In plaats van er subiet mee te breken. Een foute man is het. Net zo fout als de man met wie ze ooit een flat had.
Totdat ze hem aantrof met een van zijn cliënten in bed. Een mager uitgeteerd ding met slappe borsten, zo lelijk als de nacht. Op haar armen de littekens van het automutileren. Tja, daar viel meneer op, had hij haar al eerder bekend. Maar dat hij zijn perverse fantasie ook in werkelijkheid zou uitvoeren.
'Sorry, ik wist niet dat je al thuis zou komen' is zijn enige verweer, voordat hij met zijn ineengeschrompelde lid de badkamer in vlucht.
Daar staat ze dan. Tegenover de naakte minnares van haar toekomstige ex. Het meisje, verdomme hoe oud zal dat kind zijn, wat bedeesd voor zich uitstarend. Meisje, vrouw, een van haar.
'Zou je je niet aankleden?' bijt ze haar toe, 'of was je nog niet klaar?'
'Sorry' mompelt ze, om zich in een veel te strakke spijkerbroek te wurmen. Maatje 36 misschien wel, wat wil je, hoe oud zou het wicht wel niet zijn?
'Hoe oud ben je?'
'Vijf en twintig' zegt ze. Haar borsten verdwijnen in een bh. Nu pas valt het haar op dat ze ongelijk zijn. Grappig. Zal hij wel een extra stijve van hebben gekregen. Is wel nodig bij hem om het nog ergens op te laten lijken. Ja, ja, de jeugd heeft de toekomst.
Onhandig zit ze te wurmen met de sluiting van haar bh. De hulpeloosheid ontwapent haar een beetje. Je bent jong en je wilt wat. Is ze zelf ook niet net zo geweest? Geweest? Is het leven dan voorbij nu ze veertig is geworden, ze een beginnend buikje heeft gekregen, waar de operatie een lelijk litteken heeft nagelaten, haar ooit sterke benen mollig, en geen enkele crème of facelift alle rimpels weg kan masseren.
Groot gelijk heeft ze. Je moet pakken wat je pakken kan. Zeker als je borsten al op je vijf en twintigste slap beginnen te hangen. Voordat je het weet zien die kerels je niet meer staan. Of moet je genoegen nemen met een oud gerimpeld mannetje in de leeftijd van je moeder.
Zo heeft ze altijd gedacht. Totdat.
Hij heeft ogen van een onbestemde kleur. Roofdierogen zijn het waarmee hij haar lichaam taxeert. Met zijn vingers speelt hij langs het litteken op haar buik. Geen grammetje vet heeft hij, eerder te mager, tanig en bruin, onwijs bruin zo aan het eind van de zomer. Geen werk, geen geld, alleen een lichaam met een pik. Zijn handen glijden naar beneden, het schuurt een beetje, ze voelt het zand. Dit is een foute man weet ze, ze voelt het. Maar ze wil het. Ze wil hem. Hier en nu, op het strand, veilig verborgen in een duinpannetje.
Ze wil het.
'Laat me je helpen' zegt ze tegen het magere ding. Ze helpt haar met de sluiting, en voelt even aan de verder nog naakte huid. Vrouw, net als zij. Ze ruikt naar haar shampoo. De klootzak, ook dat nog.
'Hoe heet je?' vraagt ze.
'Tirza'
'Tirza, mooie naam' zegt ze. Ze kan het ook niet helpen dat hij zo goed kan neuken.
'Tirza, mooie naam' zegt hij, net alsof het hem een ruk interesseert hoe ze heet.
Alweer een sms. 'Anders kom je later'. De tantes zitten al aan hun advocaat. Maar voordat het hele spul de deur uit is gewerkt. Dat wordt niks meer. En bovendien, omdat meneer toevallig vandaag eens een keer tijd heeft, vrij is, niet hoeft te wandelen, te schaatsen of te fietsen of zijn eigen vrouw te neuken. Ze verdomt het.
'Misschien' antwoordt ze. De telefoon blijft stil. Hij weet wat misschien betekent.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: erotiek
foute man
1.927
Geef je reactie op deze inzending: