Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Kerst op de schapenboerderij

Het was kerstavond. De hele dag had het gesneeuwd. Alle schapen, die nog buiten waren, haastten zich langs de dijk van Breskens naar Hoofdplaat naar hun warme stal in schapenboerderij: ‘De Goede Hope’. Dat was best een heel eind lopen. Wel zes kilometer door de vrieskou! Helemaal vanaf Port Scaldis tot aan de tweede rotonde langs de Westlangeweg!
Die dag hing er een speciale sfeer in de lucht, vond het oudste schaap. Nee, dat kwam niet alleen door de vele sneeuw! Het leek net alsof er vandaag iets bijzonders ging gebeuren!
Wat dan?, wilde de kudde weten.
Dat kan ik jullie nu nog niet vertellen, maar als het zover is, dan zullen jullie het wel merken!, sprak hij in raadsels.
Lariekoek!, meesmuilde een zwart schaap betweterig.
Ssst! Niet tegenspreken! Je weet toch dat de oude ram heel wijs is?, blaatte een jonge ooi.
Het is al goed! Loop maar snel door!, bromde de schaapshond. Allemaal samenblijven en de baas volgen! Ik wil ook zo snel mogelijk thuis zijn! Zwijgend zetten zij er mak de sprint in.
Opeens schoot er een grote heldere staartster door het luchtruim. Verbaasd merkten zij dat deze in de verte, waar hun boerderij stond, bleef stilstaan.
Hup! Sneller lopen!, blafte de hond. De kudde zette het nog meer op een lopen. Ze bibberden.
Dit moest het teken zijn, waarover de oude ram hen bij valavond gesproken had! Het viel hen op dat er van heinde en verre ook steeds meer mensen naar hun schapenboerderij onderweg waren. Hun herder liep stug door, net alsof hij nieuwsgierig was. Het was windstil. In de verte klonk hele mooie muziek, als van engelen! Ook hoorden zij plots een baby schreien! Ze verlieten de dijk en renden het pad op. Eindelijk waren zij thuis! De ooien haastten zich om ’t er snelst de stal in waaruit het kindergeschrei klonk. In een kribbe lag een pasgeboren mensenkind, alleen gedekt met wat stro! De os en de ezel stonden vlakbij de kribbe, als wilden zij met hun lijf en hun adem het kind warm houden! De ouders zagen er arm, maar gelukkig uit. Miek, de bazin, had hen net een kom warme erwtensoep te eten gegeven. Allerlei gasten kwamen cadeautjes brengen en liedjes zingen voor het kersverse gezinnetje. Hé, wat leuk! Laat ons elk wat van onze wol schenken, zodat de moeder van dit jongetje er later lekkere warme kleertjes van kan weven!, zeiden de schapen onder elkaar. Onze boerderij heet immers niet voor niets: ‘De Goede Hope’. Hoop kunnen deze ouders zo te zien goed gebruiken! Zo gezegd, zo gedaan. De herder, die hun gedachten als het ware geraden had, greep een grote baal ongekaarde wol en zette die aan het voeteneind van de kribbe neer. De ouders van het ondertussen warm ingeduffelde kindje glimlachten hem dankbaar toe. De kerkklokken in de wijde omgeving sloegen twaalf slagen. Middernacht. Het was Kerstdag!
Het was een drukke, maar bijzondere dag geweest. Langzamerhand legden de schapen zich te rusten. De mensen gingen tevreden naar huis.
Vele jaren later, toen het kerstkind een volwassen man geworden was, zou Hij zelf Goede Hoop brengen aan vele andere mensenkinderen!

Schrijver: Laurine Vandepitte, 25 december 2013


Geplaatst in de categorie: kerstmis

4.0 met 2 stemmen 236



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)