Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Poes Mientje viert Kerst

Het was doodstil in Groede. Het Slijkstraatje lag er mooi witbevroren bij. Op sommige plekken lag de sneeuw wel twintig centimeters dik opgewaaid! Het was kerstavond. Er was wegens de felle koude maar weinig beweging op straat. De meeste mensen zaten knus in huis. Ze dronken een kop warme chocolademelk of een glaasje Glühwein. Poes Mientje liep echter al heel lang door de sneeuw. Ze was een beetje de weg kwijt. Haar pootjes deden flink pijn. Het lange stuk van Breskens naar Groede had zij door ijskoude sneeuw gelopen. Zij had namelijk van mensen in Breskens gehoord dat er die avond in Groede een kerstfeest gehouden werd, ergens in een grote schuur. Men beweerde dat er daar wel zestig katten in woonden! Daar wou zij natuurlijk een kijkje gaan nemen hé! Maar waar stond die schuur nou toch? Ze had al alle boerderijen en schuren in de wijde omgeving bezocht, maar nog niks gevonden. Langs de Woordweg had een boer haar verteld dat zij in het Slijkstraatje moest wezen. Daar zou zij vast vinden wat zij zocht. Ze mocht het hopen! Straks had zij nog een bevroren staart ook! O! O! O! Wat had zij het toch koud! Haar oren vroren bijna van haar kop af, maar nog vond zij geen schuur! Uitgeput zette zij zich neer op een stoep en begon klaaglijk te miauwen. Kijk en dát bleek net haar redding te zijn! In een huis, waar: ‘Theeschenkerij De Schure’ op geschreven stond, zwaaide er plots een deur wagenwijd open!
Ach! Arme poes! Kom gauw binnen, stakker! Je bent helemaal verkleumd. Wil je wat te eten?, vroeg Emmy. Zo heette de uitbaatster. Ik ben net allerlei lekker hapjes aan het klaarmaken, maar Bart wil vast wel een stukje vlees met jou delen hoor! Ik heb hier trouwens een heleboel familieleden van jou op visite. Kijk maar even!
Ze wees Poes Mientje meteen de weg naar het grote poezengasthuis. Dat stond zo te zien vlak naast een grote ondergesneeuwde tuin. Brrr! Gelukkig moest ze deze keer echter niet meer door de sneeuw te lopen. Het pad was netjes geveegd. Ze kon zelfs dwars door het huis naar het poezengasthuis lopen! Wauw!
De oude poezen keken verbaasd op. Het waren er inderdaad een heleboel! Ze zagen er allemaal goed verzorgd en dik tevreden uit. Dat beloofde veel goeds!
Hé! Poes Mientje! Jou hadden wij hier nog niet verwacht!, mauwden zij in koor.
Ik ben op zoek naar het kerstkind!, miauwde zij terug. Verbaasd rekte een kater zich uit.
Dat zal je niet in ons gastenhuis vinden, tenzij je een nest kittens zoekt!, grapte de lapjeskat.
Nee, ik zoek een heus mensenkind!, snorde hun gaste echter. Enkele mensen luisterden mee.
Plots begonnen alle kerkklokken in het dorp tegelijk te luiden! Ergens schreide een baby. De volle maan en een hele grote ster verlichtten heel de omgeving. Bart en Emmy kregen zo te horen nog meer visite! Even kijken!, dacht Poes Mientje en ze klom meteen op de schutting.
In de veranda van ‘Theeschenkerij De Schure’ stond een wiegje met een pasgeboren mensenkind er in! Twee mensen zaten er naast en een herdershond lag aan hun voeten. Niet meer dan dat, maar wat een vredig tafereel! Nu kwamen, zo te zien, ook vele buren op visite. Ze hadden cadeautjes bij en, nadat ze de baby en diens ouders begroet hadden, zetten zij zich gezellig aan tafel!
Tóch nog gevonden!, dacht Poes Mientje ontroerd, mijn kerst kan niet meer stuk!
Toen aten ze met z ’n allen een ‘Hemelse High Tea’, om de geboorte van dit kerstkind te vieren.

Schrijver: Laurine Vandepitte, 26 december 2013


Geplaatst in de categorie: kerstmis

4.0 met 1 stemmen 772



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)