De Sprong - Liselore en de tovenaars (2)

Een aantal weken, feesten en rondleidingen later, gingen de hekswetcolleges voor Liselore van start. Tussen alle feestgedruis en introducties door had ze al wat zitten lezen, en dat maakte haar duidelijk dat ze toch de goede studie gekozen had. Ze had ook over een andere studie nagedacht, waarbij ze vanuit een andere invalshoek met kinderen zou kunnen werken. Maar haar zus Myra had ook de hekspedagogische studie gedaan, en ze wilde absoluut niet hetzelfde doen als haar zus.

Liselore was inmiddels ook lid geworden van Orakel. Als eerstejaars lid moest ze koken voor de ouderejaars leden, samen met andere eerstejaars leden. Dat was best wel gezellig. Je leerde op die manier de andere nieuwe toverheksstudenten kennen, en er werden ook heerlijke recepten uitgewisseld. Koken bij Orakel deed ze één keer per week. Daarnaast kookte ze ook één keer per week in het huis waar ze woonde, boven de kapsalon. De andere heksstudentes waren weer thuis, terug van vakantie, en alle colleges waren begonnen. In de keuken hing een schema wie wanneer kookte, en wie wanneer wat schoonmaakte. Zo bleef het netjes en waren de zaken goed geregeld.

Die avond was er weer een groot feest bij Orakel. Liselore had Jiwa en Olan een beetje vermeden. Ze had met Nana gepraat, en die was wat bezorgd geweest. "Je hebt gezoend met twee jongens uit hetzelfde tovenaarstudentenhuis? Maar Liselore toch, wat zal er niet over je gepraat worden!" Liselore wilde natuurlijk geen slechte naam krijgen, want ze was keurig opgevoed, en Nana had haar goede voorlichting gegeven. Dus ze zou netjes wachten tot de slang naar haar toekwam. Ja, dat nam ze zich vast voor. Ze zocht een jurkje uit voor die avond dat niet te opzichtig was, en vooral niet uitdagend. Een zacht zeegroen jurkje van fijne katoen, met donkerzeegroene eenvoudige puntschoentjes. Een zeegroene sjaal, met zeeblauwe schelpenprint, drapeerde ze om haar weerbarstige lokken. Ze zou eerst koken op de sociëteit, daarna moesten ze opruimen en afwassen, en dan kon het feest beginnen.

Er waren behoorlijk veel leden gekomen om voor te koken. Dat was altijd zo als er aansluitend een feest was. Liselore zag nieuwe tovenaars en heksen die ze nog niet eerder gezien had. Aan het einde van de lange tafel werd druk gelachen. Een jonge tovenaar zat blijkbaar grappen te vertellen. Liselore zette de salade in diverse kommen op de tafel. Ze kwam bij het einde van de tafel waar de jonge tovenaar zat. Ondanks dat hij zat, kon ze meteen zien dat hij lang was. Hij had zwarte haren en donkere ogen, waarmee hij haar lachend aankeek. "Daar komt de saladeheks!", riep hij vrolijk terwijl ze de kom neerzette. De andere heksen en tovenaars lachten. Liselore liep verlegen weg. Ze kon er niet zo goed tegen als er grapjes over haar gemaakt werden. Ze voelde dat haar gezicht rood aanliep en ging snel de keuken weer in. Maar ze moest nog een keer terug. Anderen hadden het vlees en de aardappels geserveerd. Maar bij het toetje moest ze weer helpen. Ze at gelukkig haar eigen bordje in de keuken, bij de andere eerstejaars. Ze had zich erg onrustig gevoeld onder de vrolijke blik van de jonge tovenaar die zo gevat bleek te zijn.

Na het eten en opruimen van de tafel, wachtte een grote afwas. Terwijl de eerstejaars daarmee bezig waren in de grote keuken, barstte de muziek al los in de aangrenzende dansruimte. Wiegend met haar heupen droogde Liselore de laatste borden op de maat van de muziek. Ze had niet veel meer gedanst sinds het eerste Orakelfeest, en zou graag weer eens de dansvloer opgaan. Maar ze durfde als eerstejaars niet goed zelf iemand te vragen om mee te dansen. Nadat de hele vaat gedaan was, bleef ze nog wat dralen in de keuken, de aanrecht extra goed poetsend. De nieuwe tovenaar zou er vast nog wel zijn, want ze hoorde veel gelach vanuit de dansruimte. Langzaam deed ze haar schort af, drapeerde de sjaal opnieuw om haar lokken en haalde diep adem voordat ze de dansruimte inliep. Ze wilde stilletjes in een hoekje gaan zitten, maar daar kreeg ze geen gelegenheid voor.

"Daar is de saladeheks!", riep de jonge tovenaar. Hij liep op haar toe en maakte een diepe buiging. "Mag ik uwe saladehoogheid uitnodigen voor een dans?", vroeg hij quasi ernstig met een grote grijns op zijn gezicht van oor tot oor. Alle ogen waren op Liselore gericht en ze voelde dat ze onmogelijk nee zeggen kon. Voordat ze het wist stonden zij en de jonge tovenaar op hun draken. De muziek zweepte het dansen op, en de tovenaar draaide haar niet alleen rond, maar gooide haar in de lucht, over hem heen, onder zijn benen door, en weer terug de lucht in. Liselore was nog nooit zo perfect geleid in een drakendans. Haar danspartner deed dansfiguren die ze nooit eerder gedaan had, maar het ging allemaal vanzelf. Hij was groot en sterk, zij was klein en slank, waardoor hij haar gemakkelijk kon opgooien en weer opvangen, en dat deed hij ook. Raar genoeg voelde het allemaal heel vertrouwd en veilig. En toch had ze deze jonge tovenaar niet eerder ontmoet.

Ze dansten wel zeker tien dansen achtereen en leken onvermoeibaar. Totdat hij stopte en riep: "Tijd voor een biertje!" Ze hadden hier geen Lelabier, maar Babaland had zijn eigen bier: Bababier. En Aran, want zo heette de jonge danstovenaar, was gek op Bababier. Terwijl hij bij de biertap weer grappen stond te maken, dronk Liselore stilletjes van haar glaasje ongegist appelsap. Opeens kwamen Jiwa en Olan op haar toelopen. "Hallo Liselore! Ik zie dat je hebt kennisgemaakt met onze huisgenoot Aran", zei Jiwa vrolijk. Huisgenoot? Was Aran een huisgenoot van Jiwa en Olan? Liselore keek verbouwereerd de drie tovenaars één voor één aan. Het zou toch niet waar zijn dat Aran uitgerekend in het huis van Jiwa en Olan woonde?!

~ wordt vervolgd ~

... De illustraties bij de verhalen van Liselore zijn van de getalenteerde kunstenares Josephine Wall, zie link. ...

Biografie van deze schrijver

tovenaars studenten studenten heksen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 5 stemmen 285