Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De "redder" in nood

Iedereen kent ze wel, de straatverkopers die in elke stad de meest strategische plekken weten te vinden, waar ze naar hartenlust op het winkelend publiek kunnen jagen. Van abonnementen op kranten, tv-gidsen, energieleveranciers en telefoonproviders tot donateurschap voor goede doelen, het aanbod is zeer uiteenlopend.

Met plaatsvervangende schaamte kan ik graag van een afstandje van dit jachtritueel genieten.
Eerst wordt tussen het passerende publiek de zwakste prooi in de kudde gespot. In dit geval de meest beïnvloedbare, naïef ogende mensen. Of om het positiever te stellen, degenen die er het makkelijkst aanspreekbaar uitzien. Hier ben ik er met mijn neutrale ‘spreek mij niet aan blik’, gewoonlijk geen van. Vervolgens wordt er oogcontact gemaakt met de prooi. Vluchten wordt onmogelijk gemaakt. Het spel der misleiding begint met een sluwe openingsvraag. En ja…zodra je daar antwoord op hebt gegeven laat de jager zijn prooi niet zomaar meer los. Een reguliere ‘Mag ik u wat vragen?’, volstaat in dit kat-en-muis-spel allang niet meer. Alleen onder verdwaalde toeristen en degenen die geld nodig hebben voor een slaapplaats behoort deze vraag nog tot de mogelijkheden om aanspraak te krijgen.

Normaal gesproken weet ik deze verkoopjagers vaak eerder te spotten dan zij mij en weet ik ze, door het volledig afwenden van oogcontact en mijn ‘spreek me niet aan blik’, te ontwijken. Laatst hadden ze zich echter zo strategisch opgesteld dat ontkomen onmogelijk was. Compleet onvoorbereid op zoveel verkoopgeweld word ik, voordat ik me los kan schudden van het per ongeluk tot stand gekomen oogcontact, met een über enthousiasme aangesproken door een, in een verblindend fel groene jas gestoken, straatverkoper. Felle kleuren behoren ook tot de doordachte tactiek en dragen bij aan het desoriëntatieproces van de prooi, ook wel het konijntje in de koplampeneffect genoemd.

Het oogcontact vast houdend stelt hij opgewekt de vraag of ik een mobiele telefoon heb. Nog voordat ik de vraag goed tot me door heb laten dringen, werp ik me op de uit ervaring wijs geworden ontsnaptechnieken en antwoord resoluut ‘nee’. Net op dat moment gaat m’n mobieltje af, een ontsnappingsoptie doet zich voor! Ik grijp mijn kans en neem snel, voordat de verkoper mij kan aanspreken op mijn leugen en zonder te kijken wie deze telefonische redder in nood is, het telefoontje aan. De straatverkoper kijkt mij verbouwereerd aan. Dankbaar maak ik gebruik van dit moment en glip snel langs de verkoper, de vrijheid tegemoet.

Na tegen de nog onbekende, maar oh zo welkome beller, mijn naam te hebben genoemd hoor ik na een korte stilte: ‘Goedendag mevrouw, ik mag u vandaag een fantastisch aanbod doen! Bel ik u daarvoor gelegen?`

Schrijver: Annette Hier, 15 mei 2016


Geplaatst in de categorie: humor

4.0 met 4 stemmen 120



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)