Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Plankenkoorts

Eén keer in de 2 of 3 weken ben ik aan de beurt om de column live te presenteren bij de radio.In een actualiteitenprogramma ervan is een column een vast onderdeel. Samen met drie mede-columnisten vullen we die tijd dan in. Er zijn twee mannen en mijn persoontje, de mannen houden zich voornamelijk bezig met politiek, da's helemaal mijn ding niet.

Politiek, niet aan mij besteed, is een warboel van wazigheid, een opeenhoping van regels en wetten waar ik werkelijk geen draad van snap en dat ook zo wil houden. Zo was ik vanmorgen aan de beurt om de column te doen en daar moet je natuurlijk eventjes de deur voor uit.

Ook was er tijdens het programma tijd om een interview te doen, omtrent een boek dat pas is uitgekomen van Christel Rekko, een moeder van drie opgroeiende koters die in haar spaarzame vrije tijd boeken schrijft, onder de noemer kinderboeken maar je zult het door iedereen kunnen laten lezen, want eigenlijk is het niet aan leeftijd gebonden.

Dus een interview gepland om 10u45 en Christel had plankenkoorts, zenuwen en kriebels in haar buik, heel gezond natuurlijk want de waarheid gebiedt me te zeggen dat ook ik bij ieder interview nog denk: hoop da'k de slappe lach niet krijg, of iets van die strekking...we hebben eerst even geoefend afgelopen week en juist dan ben je bang voor de slappe lach...

Lachen mag, maar natuurlijk niet live als iedereen luistert en ach alles verliep van een leien dakje, vlekkeloos naar beneden. Maar niet alleen draaide het in deze om het uitkomen van haar tweede boek en is ze al met het schrijven van nummer drie bezig, nee, tevens moest ze vanmiddag naar het Toon Herman Huis want dáár werd het boek Onveranderd Anders gelanceerd, waarvan ook zij twee verhalen heeft aangeleverd. De opbrengst van dit boek komt geheel ten goede aan het Toon Hermans Huis, dat zich inzet en waar men zich bezig houdt met de mensen die achterblijven als hun partner de strijd tegen kanker heeft verloren. Een heel nobel streven.

Ook al kriebels, gezonde kriebels want ik neem mijn pet af voor een moeder van drie kinderen én zelf behept met dyslexie, als je dan jezelf zo kunt profileren, dan mogen kriebels en plankenkoorts allemaal, zolang ze maar niet stopt met schrijven....

Schrijver: An Terlouw, 2 juli 2016


Geplaatst in de categorie: hobby

4.2 met 5 stemmen 156



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
4 juli 2016
Email:
hmessielive.nl
An, je beschrijft heel duidelijk hoe een huismoeder ondanks haar drukte en eigen strijd toch aan schrijven en uitgeven toekomt. Jouw verhaal is een prachtig voorbeeld van talent, dat overwoekerd dreigt te worden, maar niettemin zich blijvend laat gelden.
Naam:
Christelrekko@ziggo.nl
Datum:
2 juli 2016
Trots

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)