Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ik hoef niet te weten waar ik naartoe ga

Lopend naar de metro kom ik langs een verpleeghuis. Ik moet er al tig keer langsgelopen zijn, maar deze keer nam ik de tijd om omhoog te kijken en hetgeen wat ik zag ook echt in me op te nemen. Ik zag in de - voor de vroege ochtend - iets te fel verlichte kamer, in de verte een familieportret hangen. De afstand was te groot om details te kunnen zien, maar de weinig creatieve opstelling deed me sterk vermoeden dat het om een familieopstelling ging. Ook in de volgende kamer waar ik als passerende buitenstaander even naar binnen keek, zag ik een soortgelijk portret, met een al even creatieve opstelling, trots pronkend aan de muur hangen. De stille getuigen van een geleid leven.

Als ik de tijd, rust en moed had, zou ik het liefst aanbellen bij deze mensen en hen vragen naar de waarschijnlijk vrolijk lachende mensen aan de muur. De kleren en kapsels iets vertellend over de tijd waarin de foto gemaakt moet zijn. De gemakkelijk of juist ongemakkelijke nabijheid van naasten, blijkend uit de gespannen of gelaten details in de gezichtsuitdrukkingen, iets weggevend over de status van de onderlinge relaties. Ik zou vragen wie deze mensen zijn en wat zij in hun leven voor hen betekend hebben.

De mooiste geschiedenis lees je niet in boeken, maar hoor je in vertelde verhalen. De zucht van weemoed en de ingehouden adem van het verdriet bij mooie of pijnlijke herinneringen lees je niet tussen de regels door. Ze laten zich niet vatten in inkt. Bijna waan ik me in een van de fel verlichte kamers wanneer ik door de bel die aankondigt dat de metro er aan komt weer naar het hier en nu wordt getrokken. Het nu waarin ik m'n eigen geschiedenis aan het creëren ben. De geschiedenis, die ooit pronkend aan de muur, anderen zal doen afvragen van wie die gezichten zijn in een hopelijk wel iets creatievere opstelling. En terwijl ik de metro in stap schiet er een zin uit een momenteel favoriete film van m'n zoontje door het hoofd: "ik hoef niet te weten waar ik naar toe ga, zolang ik maar weet waar ik ben geweest".

Schrijver: Annette Hier, 18 december 2016


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

3.6 met 5 stemmen 174



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)