Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het geluid van

Sommige geluiden krijg je nooit meer uit je systeem. Zo ben ik wanneer ik een eettafelstoel over een houten vloer hoor schuiven, weer even "thuis". Niet in m'n huidige thuis, maar het thuis waarin ik de wereld in al haar vormen nog moest leren kennen vanuit de veilige basis die ik thuis noemde. Ik had nooit gedacht dat ik zo'n klein, betekenisloos ogend gebaar - waar de buren zich waarschijnlijk gruwelijk aan ergerden - jaren later nog liefdevol met me mee zou dragen.

Mijn kamer in m'n ouderlijk huis was boven de woonkamer. Het scherpe geluid van hout op hout was het vertrouwde geluid dat m'n mams wakker was. In de wetenschap dat zij daar in alle rust waarschijnlijk puzzelend aan tafel zat, af en toe even opstaand om een kopje koffie te pakken, kon ik me nog even omdraaien in bed wetend dat daar straks beneden onvoorwaardelijke moederliefde op me zat te wachten. Nog steeds geeft het schuivende geluid me een gevoel van rust. Waar anderen juist mogelijk geërgerd de lawaaimaker zouden aankijken, voel ik die kinderlijke veiligheid, waarin alles goed was omdat je wist dat je mam in de buurt was.

Terwijl ik m'n zoontje de trap op zie lopen om richting z’n bed de nacht in te gaan, met z'n paps op veilige afstand achter hem - dichtbij genoeg om hem op te vangen wanneer nodig, maar op voldoende afstand om het ontwikkelende vertrouwen in het eigen kunnen te stimuleren - vraag ik me af of en welke geluiden m'n zoon ooit terug zullen brengen naar ons thuis. Langzaam zie ik z'n voetjes steeds verder de hoogte in verdwijnen. Kleine stampende voetjes op de trap die het bed ritueel aankondigen. Bij de laatste tree roep ik hem na; "ik hou van je!". Even is het stil.…ik hoor geschuifel en ineens verschijnt tussen de bovenste twee treden ondersteboven een hoofdje, het rode haar sterk afstekend tegen de witte trap. "Ik hou van jou ook mama". Ik sla het moment op in m'n geheugen.

Geluiden kan je natuurlijk proberen op te nemen zodat je de herinnering altijd kan opzoeken wanneer je dat wilt, maar dat is niet nodig. Ik draag ze in m'n hart.

Schrijver: Annette Hier, 2 mei 2017


Geplaatst in de categorie: familie

4.2 met 4 stemmen 227



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
3 mei 2017
Om stil van te worden. Met vochtige ogen gelezen. Goudeerlijke moederliefde. Dankjewel, Annette.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)