Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een duivels sprookje!

M'n aardse afscheid was heftig geweest en ging het overlijden in 'knielen op een bed van violen' ver te boven!

Ik had er gelukkig uiteindelijk de brui aan kunnen geven net toen m'n familie na eindeloze herhalingen hapte naar adem en even de sterfkamer uitliep, blies ik die laatste adem van me uit. 

Ik kwam echter wel in de hel en De Duivel kwam direct op me af. 
'Het' vroeg - want ik kon noch een man, noch een vrouwspersoon ontdekken - "Mag ik een vuurtje van je". Ik zei "Ik rook niet". De duivel antwoordde en sprak: "Ik ook niet, maar ik wil het vuur aansteken".

"Zeker voor mij persoonlijk", sprak ik argeloos mijn ingeprente zekerheid uitend en alle uitdrijvingen aan m'n sterfbed ten spijt!

"Ja", sprak de duivel, "voor jou en voor mij, want ik heb het koud, dan gaan we bij het vuur zitten en praten we wat en kijken in het helse hete vuur met die prachtige vlammen".

"Bent u alleen", sprak ik formeel. "Ja, ik ben alleen en ook altijd alleen gebleven, niemand wilde me, van alle kanten werd ik bespuugd, getreiterd en belachelijk gemaakt".

"Nou", sprak ik opgelucht, "dan kan ik je een hand geven". Ik werd direct informeel. De duivel keek bedroefd naar de grond, naar de aarde, waar al die ellende vandaan kwam.

"En hoe zit het met de hemel, met de Here God en zijn zoon Jezus Christus, heb je die ontmoet?".
Naar boven kijkend sprak hij: "Ja, maar ik werd verlegen toen ik de zus van Jezus ontmoette, de dochter van God, zo'n bijzonder mooi aantrekkelijk meisje van 18 of zo, zeg maar eeuwig 18! Ik val op haar met heel mijn hart en ziel".
"Dus jij bent een man", reageerde ik. "Ja, ik ben een man. Maar als ik een vrouw was geweest zouden mijn gevoelens hetzelfde zijn. Ik laat me niet in een hokje duwen! Ik wil God om haar hand vragen en Jezus als getuige bij ons huwelijk, want ik wil niet ongetrouwd samenwonen. Ik wil het niet in de Hemel, daar is het mij te druk, ook niet in de hel, daar is het mij te stil en te kil zelfs met dat vagevuur!
Ik wil het op de aarde met een groot levendig feest eromheen, met stadhuis en kerk, met een koor met taart, toeters en bellen en heel veel confetti, een dorsvloer vol!
Ja en ik wil kinderen, ik wil vader worden, ik wil van die kleine duveltjes, meisjes en jongetjes!"

"Meneer Duivel", sprak ik, "ze hebben me op aarde zo bang gemaakt voor jou en nu ik je ontmoet val je zo mee, je valt in het geheel niet tegen. Wat is dat toch!"

"Mensen, gestorven Jan Jacob, hebben niet om het leven gevraagd en als ze het leven bewust worden dan worden ze meestal zo onzeker, dat een zekerheid van een God, de Vader, een Zoon en de Heilige Geest troostend zijn en natuurlijk een boosdoener, een heel flinke boosdoener, een lelijke tegenhanger, nou dat ben ik.
Ik zou overal in en aan zitten en op zitten en neerzetten, maar wel zo, dat het omvalt, dat er ellende van komt.
En dan ook vooral 's nachts zou ik tussen twee geloven op een kussen slapen. 
Er zijn natuurlijk ook mensen die zoals ze dat dan zeggen 'voor de duvel niet bang zijn', maar dat zijn er maar weinigen".

Ik sprak schuchter terug, met een weemoedige invoelbare klank: "Beste meneer Duivel, ik ga niet zeggen, dat we vrienden moeten worden, maar als we af en toe praten, wandelen en vooral handelen, dat hangt de vrede toch tussen ons in?".

De duivel sprak: "Goed idee levendige Jan Jacob, tussen haakjes (zullen we een beetje ondeugend zijn en een glaasje wijn nemen en toch een sigaretje roken, ik heb nog een speciaal merk liggen: Duveltjes").  Hij haalde wat duveltjes uit een doosje, ik pakte een van de talrijk liggende aanstekers, staken onze sigaretjes aan en keken naar de rook!

De rook, die geurde naar heerlijk eerlijk verbrand hout maar waar ook dit duivelse sprookje in opging en verdampte!

Schrijver: Jean Fermate
Inzender: Jan Jacob Krediet, 11 september 2017


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 1 stemmen 149



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Jean Fermate
Datum:
14 september 2017
Han, wat heb je dat mooi beantwoord, mooi geschreven, zo invoelbaar, zo'n reactie van jou vrolijkt mij zo op! Dank je wel!
Naam:
Han Messie
Datum:
13 september 2017
Email:
hmessielive.nl
Nu hoop ik niet in de hel te komen. Maar als jouw verhaal toch meer een weergave van het vagevuur is, zou het mij best meevallen om mijn proeftijd oftewel loutering na mijn aards leven daar te voltooien.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)