Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Conversatieboekjes

Op een antiekmarkt op het eiland Bali vond ik een conversatieboekje dat getiteld was: “Swahili voor reizigers.”

Het doet een mens nadenken en fantaseren over hoe dat boekje op Bali is terechtgekomen. Dacht de eigenaar soms dat er hier Swahili wordt gesproken? Of heeft iemand lang geleden zijn hele bibliotheek naar Bali verscheept en zat het boekje ook in de container?

Ik zag dat het beduimeld boekje gepubliceerd was in het jaar 1960. Door dat boekje te raadplegen kan je in het Swahili zeggen: “Jongen, poets mijn schoenen, en vlug wat, ik heb weinig tijd!”
Er staan ook nuttige zinnen in, zoals: “Ik weet niet waar mijn helikopter is. Gebruik je radio en contacteer de piloot, vlug, of ik word boos.”

Zinnen zoals “Je bent een luie vent, ik wacht al lang op mijn bier” en “Was mijn klederen en vlug wat” doen mij denken aan het feit dat wij toch wel liever zijn geworden sinds de zestiger jaren. Niemand zou nu op die manier spreken tegen inwoners van Kenia.

Toen ik in het jaar 1969 per trein van Antwerpen naar Griekenland reisde had ik ook een conversatieboekje Nederlands-Grieks gekocht. Helaas zag ik pas later dat dit gepubliceerd was in het jaar 1910. In dat boekje werd de bus vertaald als koets, dus ik vroeg in Athene aan een voorbijganger waar ik de koets kon vinden die mij naar de zeehaven kon brengen!

In dat boekje stond net onder de vraag naar de koets: “Breng mij terstond een ander paard, dit paard is even lui als jij.”

Zoals ik al schreef, wij zijn beleefder geworden in de omgang met de inboorlingen.

Schrijver: Dirk Vleugels, 3 maart 2018


Geplaatst in de categorie: maatschappij

5.0 met 2 stemmen 125



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Dirk Vleugels
Datum:
3 maart 2018
Veel misverstanden gebeuren met talen. Een vriend reisde rond in Japan. Het onweerde, hij was drijfnat en was verloren gelopen in een randgemeente van Tokio. Hij had een Japanse zin uit het hoofd geleerd: "Kan u mij zeggen waar ik de nacht kan doorbrengen."

Om twee uur 's nachts klopte hij op de deur van een willekeurig rijtjeshuis en toen de slaperige Japanner de deur opende zei hij die zin.

De Japanner maakte een buiging en zei "dank u wel" in het Japans (mijn vriend verstond de woorden voor "dank u wel"

Daarop sloot de Japanner de deur.

Mijn vriend klopte aan bij een ander huis waar weer een slaperige Japanner een diepe buiging maakte, hem bedankte en de deur sloot.

Uiteindelijk vond hij een klein hotelletje. Tot zijn grote verbazing verstond de manager redelijk goed Engels.

Mijn vriend vroeg hem of hij die zin kon vertalen.

Het bleek dat wat mijn vriend in het Japans gezegd had tegen die slaperige Japanners die hun deur openden in werkelijkheid betekende: "Ik wens u een goede nacht en ik hoop dat u goed slaapt"

Het is kenmerkend voor de beleefdheid van de Japanners dat hij geen klap in zijn gezicht kreeg toen hij die mensen wakker maakte.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)