Dodevrouwsrit!
Tja tenslotte zou het woord, dodemansrit niet op mij slaan, immers ben ik vrouw, vandaar een nieuw woord voor de dikke van dalen. Vanmorgen ga ik met de cabrio naar de oedeemfysio en echt, toen ik wegreed regende het iets, niet noemenswaardig, dus ga ik met goede moed op weg.
De heenweg gaat prima, het regent wel maar daar ben ik niet bang voor, immers is het een ruim kwartiertje rijden.....de behandeling is achter de rug en als ik naar buiten kijk, waar de cabrio op me wacht hoost het enorm!
De zitting staat blank maar ik krijg een handdoek om haar te drogen, intussen hoost het flink door, en ik start de cabrio. Het eerste stuk gaat prima, ik neem een scherpe bocht om de lange weg die voor me ligt te nemen, als ware het een horde!
Na drie minuten, stopt de cabrio, doet helemaal niks meer, het hoost inmiddels nog harder en erg gelukkig ben ik niet, bel naar eega die zegt: zet even het contact uit en weer aan! Dat doe ik een paar keer en warempel, het ding besluit te gaan rijden! Joepie!
Honderd meter verder doet ie precies hetzelfde en dus doe ik wat eega me zei, zet het ding uit en aan, om inderdaad weer de weg te kunnen vervolgen, ik kom bij een bocht in de weg en die kant moet ik ook op, neem m’n voet van het gas....ehhhh, ik rij gewoon door? En al is 16 km p.u.niet hard, dat is het wel als je een scherpe bocht moet nemen!
Mijn hart bonkt in m’n keel, als ik bedenk: handrem! Ik trek met pijnlijke handen de handrem aan en warempel, dat doet het wel, zo ga ik met horten en stoten de hoek om. Nee niet het hoekje, maar de hoek van de weg. Net de bocht door: slaat het mormel weer af en ben ik zo nat en moedeloos, koud ook nog dat tranen me hoog zitten!
Dit is namelijk een drie kilometer lange weg, als dat ding dit blijft doen, ben ik vanavond wel thuis! Inderdaad stopt ie vijf keer, maar inmiddels weet ik wel hoe ik hem aan de praat krijg, wat minder leuk is: hij vertikt het om te stoppen als ik mijn voet van het gaspedaal afhaal! Dan steken er ook nog twee eenden lopend over, om die te ontwijken, lig ik zelf haast in de sloot en ik roep tegen ze: jullie kunnen vliegen toch!? Doe dat dan ook!
Dan komt thuis in zicht, maar tot vlak voor de deur waar eega me opwacht heb ik erg nerveus zitten wachten wat me verder nog kon overkomen, nou niks dus! Het ding staat in de kelder, op te drogen en boven gekomen moest ik dat ook, want ik was nat tot op het bot, nou ja bijna dan!
Boven gekomen het bedrijf gebeld die voor de service zorgt, ze komen maandag, maar je snapt dat ik er een hele enerverende ochtend op heb zitten! En dan te bedenken dat het vandaag de internationale dag voor de vrouw is? Laat ik me nou even niet zo voelen!
casema.nlGeplaatst in de categorie: rampen
Dodevrouwsrit
616
Geef je reactie op deze inzending: