Idyllische kwesties
Ze verlangde terug naar de tijd van toen ze nog arm en eenzaam was, veel overzichtelijker dan al dat geld en mensen waartussen ze moest kiezen. Het was een zware dag geweest, gedwongen gebogen over idyllische kwesties. Normen en waarden, haar beslissingsdrang was nihil.
Ze viel voorover op de tekentafel, haar vermoeide hoofd tegen het papier, uitgeput. Ze had een landschap getekend. De demonen uit het verleden spookten niet langer in haar gedachten. Ze was moe, maar voldaan. Het was te ver naar haar bed, ze had nu gelegenheid om even te rusten.
Buiten in de tuin was het geluid van zingende vogels te horen, maar plots was het weer stil, alsof de vogels respect voor haar zwijgen hadden. Ze dwaalde nu in het landschap dat ze had getekend. Een droomwereld zonder zichtbare grenzen.
De zandweg langs de landerijen, de statige bomen langs de lange sloot. Weidevogels geschrokken door een slang, even alarmerend maar dan weer die serene stilte, die kenmerkend was voor haar zwijgende landschap.
Dikke zwarte lijnen waren het geweest, die de heuvels betekenis gaven, met dat elegante handschrift dat zo kenmerkend was voor haar talent. Ze had even gedacht aan waterverf, maar koos toen toch voor kleurpotloden. Een paar accenten om diepte te suggereren, een zacht kleurvlak om het landschap ruimte te geven.
Dit was de plek waar ze liefde had bedreven. Een zomerdag in dromenland.
Zij verplaatste hier slechts stilte over het onbeweeglijke landschap van haar eerzaam zwijgen. Dromerige vogels vlogen over sierlijke bomen die vruchten droegen in de zomer.
Grijzige luchten zweefden naar een nog dag verse maan die waakte over ’t zomerse land van de intiemste, dromerige stilte die in haar zwijgen verborgen lag.
Haar vermoeide hoofd voelde lichter dan voorheen. Ze probeerde er een gedicht over te schrijven.
Het zwijgende landschap bezocht opnieuw haar levende droom.
Geplaatst in de categorie: hobby