Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Christmad at the equator

Met de sleutels in de hand stapte hij z'n werkkamer binnen. Licht, maar sober, niet al te klein, zo'n twintig vierkante meter. Niet ver vam het raam een behoorlijke schrijftafel. Geen bureau, maar een metalen frame met een blad van gefineerd hout. Telefoon binnen handbereik. De wand achter zijn werkplek liep wat schuin af naar beneden, het raam bood zicht op de werf waar zijn collega's buiten in de weer waren. Indiërs en Chinezen uit Maleisië en Singapore.

Als radarspecialist was hij met enkele andere Europeanen belast met de leiding over de bouw van een fregat. Het lag in een dok in Johor Bahru, een grote havenplaats aan de zuidkust. De sultan van Maleisië, dat zich nog geen kwart eeuw terug had ontworsteld aan de koloniale gezagsverhoudingen, wilde zijn land opstomen in de vaart der volkeren. Tal van megalomane projecten lagen op stapel, het een nog doldwazer dan het andere. Aan kapitaal geen gebrek.

In de grote steden verrezen hypermoderne shopping centers en andere architectonische hoogstandjes. Schitterende moskeeën en babylonische torens die de fraaie, op Engelse leest geschoeide 19e eeuwse paleizen deden verbleken. Een guinessbook record was de geavanceerde, kilometerslange spoorbrug over zee, van eiland naar vasteland en het wildste plan was een eigen auto, had de sultan besloten. Geen Honda's of Hyundais van die andere Aziatische tijgers. Nee, een eigen autofabriek moest er komen, zoals wij eveneens waren begonnen. Met ons eigen 'pientere pookje' uit de Van Doorne Autofabrieken - de DAF.

De sultan richtte zijn plannen quasidictatoriaal slim op het westen met de modernisering van de vloot. Het land was lid van de SEATO, de zuidoostaziatische pendant van de NATO, en zo liet hij technisch ingenieurs overkomen uit Europa voor de bouw van marineschepen. De Fransen bijvoorbeeld waren belast met mitrailleurs, de Zweden met casco's en ingenieurs uit ons land adviseerden bij de installatie van radarsystemen.

Vandaag was het de laatste dag, althans de laatste werkdag van het jaar.
Over een paar dagen was het kerst en zouden hun kinderen uit Holland overkomen. Dagenlang had hij zich verheugd op hun komst. De een met een kleine en de andere met z'n nieuwe vriendin. Spannend allemaal! Vandaag nog wat orders afhandelen, dan zat het er weer op. Vanmiddag was er een speciale eindejaarsborrel.

Daar ging de telefoon. 'Ja. Wat? Nee. Vandaag al? Maar ze hadden toch gezegd....heb je gecheckt...En waar zijn ze nu dan? Bangkok! Konden ze niet eerder bellen?...Ja, ja, intercontinentale vlucht, ik snap het...Singapore Airlines'...
Dat wordt dit jaar geen kerstborrel...maar een Christmas at the equator. Gelukkig!

Schrijver: Max
Inzender: MdL, 24 december 2018


Geplaatst in de categorie: kerstmis

3.0 met 2 stemmen 459



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)