Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Weer net als Toen

Iedere morgen kijk ik, zoals veel Nederlanders doen, voordat ze zich laten overvallen door de dagelijkse beslommeringen – hoe of het er met het weer voor staat. Wat staat ons te wachten. Dus klikken we allemaal even buienradar aan, en zoals iedere morgen pieken dan hun bekijkcijfers weer.
Laten we eerlijk zijn, het is weer een ouderwetse Nederlandse zomer – redelijk voorjaar maar tot dusver een matige zomer. Ik weet het, we hebben onze paar dagen hittegolf weer gehad en er zullen er zeker nog enkele smoorhete komen. En om eerlijk te wezen dat verveelt ook na een paar dagen.
Maar ondanks dat het lekker droog is, zou het toch niet zo moeten zijn dat we alleen maar met een vest en lange broek buiten onder het gesloten wolkendek kunnen zitten. Nee, ik wil minirokjes zien en zelf een korte broek aan en heerlijk in een gematigde zon een boek kunnen lezen. Nee dit is geen klacht, meer een constatering, want op andere plekken verzuipen ze door vloedgolven en waaien ze van onze aardbol af. Dus ik heb geen recht tot klagen, nee zo bekeken ben ik eigenlijk best wel tevreden met ons weer.

Maar goed vanmorgen na een blik op buienradar zie ik heel geniepig een wolkenfront met een schreeuwend rood gekleurd hart onze kant op sluipen. Dikke zwangere regenbuien die op het punt staan boven onze omgeving te bevallen.

Weet je wat ik moet nog achter hondenbrokken aan en heb wel zin om een beetje langs de winkels te struinen, met name de boekenwinkels in het naburige Roden. Dat dorp heeft een leuk winkelcentrum en nog een echt particuliere boekenwinkel. Het wandelen met de honden wordt toch even niks en met een uurtje ben ik weer terug. Het is donderdag, de auto kan ik er vandaag nog goed parkeren. In het weekend is het een stuk problematischer. Het is nu niet opdringerig druk. Natuurlijk moet ik ook nu speciale dingen kopen van mijn vrouw bij het biologisch winkeltje – logisch ik ben er toch. In de boekenwinkel doe ik nog enkele ideeën op voor een cadeau voor de verjaardag van mijn vrouw, en ik bekijk een gedichtenbundel van Akwasi, een rapper die ooit in DWDD te bewonderen was. Inderdaad een leuk boekje – echt iets voor mij op haar verjaardag.

Ik overzie het plein waaraan al de winkels staan en plotseling overvalt me een zekere moedeloosheid. Die grenzeloze fantasieloze eenheidsworst. Nee, niet die van de Hema, ik bedoel het geheel. U weet wel, wat je in ieder middelgroot dorp of klein stadje vindt. De Zeeman, een Kruidvat naast de Jumbo, even verderop de Scapino, de Hema, soms nog een zieltogende Expertzaak. Ergens tussenin nog een droevige klantarme eenzame modewinkel. Een Bristol, naast de populaire Action en een stuiptrekkende Blokker. Op het terras van een restaurantachtig etablissement zit aan de ene kant een slecht verzorgde man – een ruige baard, een vieze rugzak, verlopen, en z’n gammele fiets staat tegen het windscherm. Zo gammel dat hij niet op slot hoeft. Aan de ander kant van het terras zitten een stel mensen koffie te drinken – ver genoeg uit zijn buurt en zijn lucht.

Verdorie denk ik wat zijn we toch rare gemakkelijk te manipuleren wezentjes. In ieder uit de kluiten gewassen dorp is het precies hetzelfde en als makke schapen worden we er naar toe gelokt om er toch onze boodschappen te doen. De aanbiedingen af te lopen en er de koopjes scoren. En toch weer veel te veel kopen want het is in de aanbieding.
Ik loop door de Jumbo – de sluipweg om zo snel mogelijk richting biologische winkel te komen. Een oersaai winkeltje, weggestopt en deprimerend. De helft van wat op het wensenlijstje staat, hebben ze niet meer – uitverkocht of nooit gehad. Loop door de Jumbo terug naar de parkeerplaats. Zie ondertussen de mensen zo snel mogelijk hun tassen vanuit de karretjes volladen, snel snel. Ze wekken de indruk niet te weten hoe vlug ze moeten wegwezen. Gelukkig ligt het dus niet alleen aan mij.

Even overdenk ik de hele situatie en zie het zotte van alles in. Vroeger kwamen de winkeliers bij jou langs. De bakker met de grote fietskorf en later met de auto. De kolenboer tot er gas werd aangelegd. De groenteboer en natuurlijk de melkboer, waar je met een pannetje naar toeging en de diverse zuivelproducten kocht, hartstikke vers. Het lijkt een complot – stilzwijgend werd besloten dat we het voortaan zelf maar moesten ophalen, veel goedkoper. De warme bakkertjes en melkboeren en groentehandelaren en vergeet de visboeren niet, ze verdwenen. De enige die een goede tussenweg heeft gevonden is de visboer – met z’n stalletje. Hij doet het erg goed.

Zou het komen met het oog op de milieuvervuiling of uit bezuinigingen op het personeel? Vermoedelijk het laatste, maakt niet uit, maar aanschouw de nieuwe trend. Die met het voordeel dat onze vervuilende auto’s niet meer naar het dorpscentrum hoeven. Een bestelauto brengt al wat je wil weer bij de mensen langs. Heel langzaam wordt het weer net als toen. Via internet immers laten we steeds meer bezorgen en aanmerkelijk goedkoper ook.
Zo zie je maar weer, vroeger was alles anders en echt niet altijd slechter. Ouderwets wordt weer nieuwerwets in een ‘modern’ jasje. Wat een gekke wereld toch met gekke mensen. We zijn me er toch wel eentje.

Schrijver: catrinus, 20 juli 2019


Geplaatst in de categorie: maatschappij

5.0 met 1 stemmen 105



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
20 juli 2019
Graag gelezen, we zijn allemaal eender idd, vanmorgen hier regen, onweer, nog een keer regen en onweer en gewoon geen boodschappen gedaan, want ook ik laat ze fijn thuisbrengen, door de goedkoopste in zijn soort, geen kosten. Wel voor de aanbiedingen gewoon de andere winkels aflopen natuurlijk en weet je, de zomer komt wel, in stukjes en beetjes!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)