DE SPOORWEGOVERGANG
We liepen in de zomeravond naar de spoorwegovergang.
Oostindische kers bloeide in de tuin van het huisje naast het spoor. Ik probeerde mijn gedachten onder woorden te brengen.
‘Wie weet op hoeveel werelden…?’
Mijn broer begreep wat ik bedoelde. We hadden dit gesprek al zo vaak gevoerd, als we ’s avonds buiten liepen.
Nu ik eraan terugdenk, en weer voor me zie hoe de wollige bloempjes van de wondklaver, die tussen de spoorrails groeiden, oplichtten in de avondschemering, besef ik pas goed hoe ontoereikend woorden waren.
We liepen daar samen met ontelbaar vele anderen als wij. Twee mensen die, in ontelbaar vele, eindeloos verre uithoeken van het heelal, in de zomeravond een oud gesprek voerden.
Ze kenden, net als wij, de woorden die de ander zou gaan zeggen. Ze spraken, evenmin als wij, de woorden uit.
Zie ook: http://www.bloggen.be/ikdenkhetmijne
Schrijver: Katja Bruning, 7 januari 2002
Geplaatst in de categorie: algemeen
Dank voor al je reacties!