Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

is er een poort, waar doden gaan?

Is er een poort, waar de doden gaan? Zou er een weg zijn naar een volgend bestaan?
Velen willen het geloven, klampen zich eraan vast, putten er soms de nodige moed uit, vinden er hun hoop.
Maar… is dit alles niet tegen beter weten in? Is er nog een volgend bestaan?
Is er nog wel leven na dit?
Sommigen onder ons denken dat “onze ziel” na de dood overgaat in een volgend leven, dat we telkens weer herboren worden. Maar, waar is de logica in dit alles. Als je er goed over nadenkt, is die er helemaal niet. Eén en één is hier niet twee, want hoe leg je anders uit dat de wereldbevolking blijft aangroeien. Als we gewoon herboren werden zou je van de veronderstelling uitgaan dat die constant blijft. Tenzij…”onze ziel” zich splitst in meerdere levens, telkens weer.

Heel moeilijk om zoiets te geloven, laat staan te begrijpen. Ikzelf denk er anders over, volgens mij schenken we “onze ziel”, of een deeltje ervan aan onze nazaten. Bij elke geboorte van onze kinderen geven wij een stukje van “onszelf” mee, het is tenslotte ons eigen vlees en bloed.
Want zeg nu zelf, vinden wij niet allen iets terug in het doen en laten van onze kinderen, in hun opvattingen, ideeën, in de gelijkenis. Zien we door hun ogen niet hoe ons leven geweest is, of hoe we het gewild zouden hebben. Leven wij dan niet voort door of in hen?

We willen enkel het beste voor onze kinderen, zo is het in elke generatie het geval. Alles wat wij nooit konden verwezenlijken, elke droom die wij hadden willen we ergens ongewild vervuld zien, net alsof wij op zoek zijn naar “zielsrust”….

Als dit het geval is, leven wij inderdaad verder, generaties lang. Elke nieuwgeborene draagt de genen van zijn ouders, van zijn voorouders zodat in ieder geval de herinnering blijft, de herinnering aan onze overledenen.

Dat is dus volgens mij onze wedergeboorte, telkens weer gaan we de poort door, bij ieder overlijden, worden wij herboren, bij elke geboorte overleven wij onszelf, overleeft “onze ziel”, maar toch blijft de vraag hangen…:
is de dood zacht…..

Danny cant. © 2004

Schrijver: danny cant., 27 april 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.4 met 25 stemmen 2.699



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)